PL170693B1

PL170693B1 - Zespól mocujacy, zwlaszcza do zestawiania i zgrzewania montowanych elementów PL PL

Info

Publication number: PL170693B1
Application number: PL92296586A
Authority: PL
Inventors: Ludwig Demmeler; Johannes Demmeler
Original assignee: Demmeler Maschinenbau Gmbh U C
Priority date: 1991-11-15
Filing date: 1992-11-13
Publication date: 1997-01-31
Also published as: DK0541904T4; FI990097A; ES2092858T5; ATE142923T1; EP0541904B2; EP0647499A3; DK0647496T3; DK0541904T3; ES2092858T3; EP0647496A2; NO300091B1; EP0647499B1; FI925161A; SK338492A3; SK279696B6; FI103391B; FI990096A; EP0647496A3; JPH0655465A; DE9219229U1

Abstract

1. Zespól mocujacy, zwlaszcza do zestawiania i zgrzewania m ontowanych elementów, skladajacy sie ze stolu, który zaopatrzony je st w rozmieszczone n a calej jego powierzchni cylindryczne otwory przelotowe, a takze ze wspólpracujacych z tymi otworami narzedzi mocujacych takich jak sciskacz srubowy ze wsporni- kiem wzdluznym, poprzecznym i sruba trzpieniowa l/lu b trzpieniem mocujacym, przy czym cylindryczne otwory przelotowe do uchw ycenia tych narzedzi mo- cujacych umieszczone sa bezposrednio w plycie stolo- wej, a zam ocow ane w n ich narzedzia m ocujace wsparte sa n a plaskim spodzie plyty stolowej, a przy czterech krawedziach plyty stolowej usytuowane sa wzdluz boków, schodzace pionowo w dól scianki z wykonanymi równiez cylindrycznymi otworami prze- lotowymi, a wszystkie otwory przelotowe rozmieszczo- ne sa w równych odstepach od siebie, znam ienny tym , ze na plycie stolowej (2) i/lu b n a bocznych sciankach ( 3 , 4) zamocowane sa rozlacznie uksztalto- wane katowo podpórki (10) z przynajmiej dwoma pros- topadlymi do siebie ram ionam i (11, 12), przy czym w ram ionach (11, 12) wykonane sa cylindryczne otwory (9') i/lu b majace te sam a szerokosc co srednica otwo- rów wzdluzne wyciecia (13). Fig. 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest zespół mocujący, zwłaszcza do zestawiania i zgrzewania montowanych elementów.

Znane są ze stanu techniki zespoły mocujące tego rodzaju złożone ze stołów i współpracujących z nimi narzędzi mocujących. Z opisu zgłoszenia europejskiego EP-0 266 172 znany jest stół wyposażony w otwory, przeznaczony do współpracy z uchwytami imadłowymi mającymi na swej stronie zwróconej ku stołowi czopy wchodzące w otwory stołu, zabezpieczające w ten sposób uchwyty przed przesunięciem bocznym.

W tych uchwytach imadłowych mocowane są dopiero narzędzia różnych rozmiarów i kształtów.

Ten znany stół nie pozwala jednak na montowanie przyrządów, podstaw stojaków z ich części składowych oraz ich ustalanie przez zgrzewanie punktowe.

Inny zespół mocujący przedstawiony jest w opisie niemieckiego wzoru użytkowego nr 9015218. Składa się on ze stołu z otworami wyposażonymi w tuleje mocujące służące do mocowania trzpieni mocujących.

Za pomocą tych znanych rozwiązań nie można rozwiązać zadania leżącego u podstaw niniejszego wynalazku polegającego na takim ukształtowaniu wchodzącego w skład zespołu mocującego stołu, aby umożliwiał on łatwe, proste i dokładne montowanie przyrządów, podstaw, stojaków itp. z ich części składowych oraz ich ustalanie przez zgrzewanie punktowe.

170 693

Zadanie to rozwiązano zgodnie z wynalazkiem dzięki temu, że zespół mocujący składający się ze stołu, który zaopatrzony jest w rozmieszczone na całej jego powierzchni cylindryczne otwory przelotowe, a także ze współpracujących z tymi otworami narzędzi mocujących, takich jak ściskacz śrubowy ze wspornikiem wzdłużnym, poprzecznym i śrubą trzpieniową i/lub trzpieniem mocującym, przy czym cylindryczne otwory przelotowe do uchwycenia tych narzędzi mocujących umieszczone są bezpośrednio w płycie stołowej, zamocowane w nich narzędzia mocujące wsparte są na płaskim spodzie płyty stołowej, a przy czterech krawędziach płyty stołowej usytuowane są wzdłuż boków, schodzące pionowo w dół ścianki boczne z wykonanymi również cylindrycznymi otworami przelotowymi, a wszystkie otwory rozmieszczone są w równych odstępach od siebie, zgodnie z wynalazkiem ma na płycie stołu i/lub na ściankach bocznych, mocowane rozłącznie, kątowo ukształtowane podpórki z przynajmniej dwoma ramionami położonymi względem siebie pod kątem prostym, przy czym w ramionach tych wykonano również otwory cylindryczne i/lub wycięcia wzdłużne mające tę samą szerokość co średnica otworów.

Dzięki tym ściankom bocznym i ich otworom przelotowym istnieje dalsza możliwość ustalania montowanych aparatów i korpusów.

Daje to możliwość mocowania podpórek prostymi sworzniami na płycie stołu lub na ściankach bocznych, co pozwala uzyskać każdy niezbędny wymiar pośredni przy mocowaniu elementów konstrukcyjnych, przy czym dzięki kątowemu ukształtowaniu podpórek możliwejest też dokładne ustawienie na wysokość.

Następne korzystne ukształtowanie powstaje przez to, że na płycie stołu i/lub na ściankach bocznych zamocowano rozłącznie ceowe, mające trzy ramiona podpórki, które przylegają jednym ramieniem do stołu.

Ramię środkowe jest wtedy ustawione pionowo w górę, natomiast trzecie ramię przebiega w odstępie i równolegle do płyty stołu lub ścianki bocznej. W ten sposób utworzona jest następna płaszczyzna równoległa, co może być korzystne dla zamocowania i ustalania skomplikowanych kadłubów, ram i tym podobnych.

Ponadto, zespół mocujący, zgodnie z wynalazkiem, ma połączonych ze sobą kolejno kilka podpórek, z których przynajmniej jedna przylega swoim ramieniem do stołu i jest z nim połączona poprzez otwór. Dzięki takiemu układowi można zestawiać bardzo skomplikowane układy przestrzenne, które na końcu lub też w strefie środkowej można przystosować do mocowania montowanych części.

Korzystnie według wynalazku płyta stołu jest wyposażona w wymienne nogi o regulowanej długości, zakończone nastawnymi stopkami.

Dzięki wymienności nóg można uzyskać różną wysokość stołu, co może być bardzo przydatne, gdy montuje się kadłuby lub tym podobne.

Dzięki nastawnym stopkom można ustawić stół dokładnie poziomo, a poza tym można łatwo skompensować nierówności podłogi. Kolejne korzystne ukształtowanie wynalazku polega na tym, że trzpień mocujący łączący rozłącznie wyposażony w otwory przelotowe element konstrukcyjny z następnym mającym również otwory przelotowe elementem konstrukcyjnym, korzystnie stołem, przy czym otwory przelotowe tego elementu konstrukcyjnego mają przekrój kołowy lub wydłużony a ścianki odpowiednio cylindryczne lub równoległe, ma osiowy segment gwintowany połączony nieobrotowo z wyprowadzonym na zewnątrz uchwytem stanowiącym zewnętrzny zaciskacz, który to segment gwintowany na drugim swoim końcu ma czop, do którego przylegają wystające z trzpienia mocującego elementy zaczepowe w postaci kulek. Po włożeniu trzpienia w dwa pokrywające się ze sobą cylindryczne lub wydłużone otwory przelotowe, w wyniku przekręcania uchwytem następuje wyciskanie elementów zaczepowych i uchwycenie za otwór przelotowy. Dzięki segmentowi gwintowanemu następuje dociśnięcie uchwytu do zwróconego ku niemu elementu konstrukcyjnego, a więc ściśnięcie obu elementów konstrukcyjnych, dzięki czemu stworzony jest działający bardzo racjonalnie przyrząd zaciskowy.

Celem rozłączenia tego połączenia należy tylko odkręcić uchwyt, w wyniku czego czop cylindryczny zwalnia elementy zaczepowe, co pozwala wyciągnąć trzpień.

170 693

Bardzo korzystnie jest przy tym, zgodnie z wynalazkiem, że czop jest umieszczony na przeciwległym wobec uchwytu końcu segmentu gwintowanego i ma na swoim oddalonym od tego segmentu końcu stożek, który wyciska na zewnątrz elementy zaczepowe przy wkręcaniu segmentu gwintowanego w trzpień.

W ten sposób uzyskuje się bardzo proste i niezawodne ukształtowanie konstrukcyjne.

Również bardzo korzystne ukształtowanie wynalazku polega na tym, że ze stożkiem połączony jest czop o węższym przekroju, do którego przylegają elementy zaczepowe w stanie wciągniętym. Dzięki temu unika się niekontrolowanego wchodzenia elementów zaczepowych do środka trzpienia.

Elementy zaczepowe w postaci kulek osadzone są w promieniowych otworach korpusu trzpienia.

Zastosowanie kulek jako elementów zaczepowych okazało się bardzo korzystne, ponieważ są one odporne na ścieranie, łatwe w manipulacji i zakładaniu oraz bardzo efektywne. Ponadto kulki można łatwo włożyć w przewidziane dla nich otwory promieniowe. Otwory na kulki można łatwo wykonać od zewnątrz, a następnie zgodnie z wynalazkiem wykonuje się przynajmniej punktowe zmniejszenie średnicy po stronie zewnętrznej korpusu.

Kulki wkładane od wewnątrz nie mogą potem wypaść na zewnątrz z tych otworów.

Korpus trzpienia ma ślepy otwór na segment gwintowany. Dzięki temu korpus trzpieniowy jest zamknięty po stronie dolnej, co zapobiega przenikaniu zanieczyszczeń i perełek spawalniczych, które mogą wywołać zakłócenia funkcjonalne.

Korzystnie, zgodnie z wynalazkiem, przeznaczony do wstawienia segmentu gwintowanego koniec korpusu trzpieniowego ma wywijaną nasadkę pierścieniową. Po końcowym montażu trzpienia wywija się tę nasadkę, dzięki czemu korpus jest całkowicie zamknięty.

Korpus trzpieniowy został wyposażony w rowek obwodowy, w który jest włożony pierścień gumowy. Taki pierścień gumowy wywiera przy obracaniu uchwytem moment hamowania na korpus trzpienia, tak że korpus ten nie obraca się wraz z uchwytem, aż nastąpi zaskoczenie elementów zaczepowych.

Według następnego ukształtowania wynalazku uchwyt ma kształt cylindryczny i ma średnicę większą niż korpus trzpienia. Dzięki temu można wykorzystać bezpośrednio uchwyt jako zaciskacz. Manipulowanie trzpieniem jest jeszcze łatwiejsze, gdy zgodnie z wynalazkiem uchwyt cylindryczny ma radełkowaną powierzchnię obwodową. Pozwala to lepiej uchwycić i obracać tym uchwytem.

Żeby jednak można było mocno dokręcić trzpień, uchwyt według następnego korzystnego ukształtowania wyposażony jest w centrycznie umieszczony otwór na narzędzie do pokręcania, korzystnie klucz sześciokątny.

Zgodnie z dalszym korzystnym ukształtowaniem wynalazku wspornik poprzeczny ściskacza śrubowego jest dwuczęściowy i składa się z zewnętrznej rurki wsporczej i osadzonej w niej przesuwnie wewnętrznej poprzeczki, na której wspiera się śruba trzpieniowa. Dzięki połączeniu stołu z tak ukształtowanym ściskaczem śrubowym możliwe jest łatwe i mimo to dokładne mocowanie elementów konstrukcyjnych. Jak wiadomo, w ściskaczu śrubowym wygina się pod obciążeniem wspornik wzdłużny, w związku z czym zamocowane części próbują się potem przechylać.

W przypadku przeginania wspornika wzdłużnego, utrzymywanego w otworze przelotowym stołu w ściskaczu śrubowym według wynalazku można wydłużać wspornik poprzeczny, a więc nie ma siły bocznej, działającej na zamocowaną część.

Szczególnie korzystne okazało się rozwiązanie, w którym wspornik poprzeczny jest połączony trwale z końcem wspornika wzdłużnego mocowanego w otworze płyty stołu i tworzy z nim kąt około 100°.

Dzięki takiemu ukształtowaniu nie ma praktycznie siły tarcia w obrębie obu części wspornika poprzecznego, tak że długość tego wspornika można łatwo dostosować do danego wygięcia wspornika wzdłużnego.

Zgodnie z dalszym rozwiązaniem wynalazku, wewnątrz wspornika poprzecznego znajduje się sprężyna cofająca, która w stanie nieobciążonym utrzymuje poprzeczkę wsuniętą w rurkę wsporczą.

170 693

Dzięki temu przesuwna poprzeczka powraca zawsze w swoje położenie wyjściowe, a więc nie jest potrzebne dodatkowe nastawianie.

Według wynalazku bardzo korzystne jest, że wewnętrzna poprzeczka wspornika poprzecznego ma wybranie wzdłużne, w które wchodzi kołek zamocowany w rurce wsporczej, dla ograniczenia ruchu poprzecznego wewnętrznej poprzeczki.

We wzdłużnym wybraniu umieszczona jest sprężyna cofająca.

Następną cechą zespołu mocującego według wynalazku jest to, że poprzeczny wspornik ma zacisk ustalający ten przesuwnie zamocowany wspornik na wsporniku wzdłużnym, mocowanym w otworze płyty stołu. Pozwala to wstawić ściskacze śrubowe o dowolnie długich wspornikach wzdłużnych, ponieważ potrzebną długość można nastawić łatwo między wspornikiem wzdłużnym i wspornikiem poprzecznym.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia stanowiący element zespołu mocującego stół z wieloma cylindrycznymi otworami przelotowymi, zarówno w płycie stołu jak i w ściankach bocznych, fig. 2 przedstawia kątową podpórkę, która jest zamocowana sworzniem na stole, w widoku z boku, fig. 3 podpórkę ceową, która swoim krótszym ramieniem przylega do płyty stołu, w widoku z boku, fig. 4 przedstawia kilka umieszczonych posobnie podpórek kątowych, które są zamocowane na płycie stołu, w widoku z boku, fig. 5 - ściskacz śrubowy z rurkowym wspornikiem wzdłużnym i wspornikiem poprzecznym, który składa się z prostokątnej rurki wsporczej i dostosowanej do niej przekrojem poprzeczki, w widoku z boku, fig. 6 - fragment wspornika poprzecznego w stanie załamanym, w widoku z boku, fig. 7 - ściskacz śrubowy w kolejnym przykładzie wykonania, który swoim wspornikiem wzdłużnym jest osadzony w otworze przelotowym stołu i którego wspornik poprzeczny jest umieszczony przesuwnie na wsporniku wzdłużnym, w widoku z boku, fig. 8 - trzpień, z radełkowanym pokrętłem i trzema kulkami jako elementami zaczepowymi, w widoku perspektywicznym, fig. 9 - trzpień wstawiony w dwa płytowe elementy konstrukcyjne, w przekroju wzdłużnym, fig. 10 - korpus trzpienia w przekroju wzdłużnym, i fig. 11 - segment wewnętrzny trzpienia, w widoku z boku.

Przez 1 oznaczono na fig. 1 stół, który na płytę 2 i umieszczone na niej schodzące pionowo w dół ścianki boczne 3 i 4. Do spodu płyty stołu 2 przykręcono cztery nogi 5, które w ich dolnym końcu wyposażono w nastawne stopki 7, ze sworzniami gwintowanymi 6, umożliwiającymi regulację ich wysokości.

Dzięki wymianie nóg i regulacji stopek można w dużym zakresie dopasować stół do różnych wymagań.

Płytkę stołu 2 wyposażono w rastrową siatkę podziałową, której linie rastrowe 8 mają równomierny odstęp np. 10 cm między sobą i od każdej krawędzi zewnętrznej. W punktach krzyżowania się tych linii 8 znajdują się otwory przelotowe 9, które są prostopadłe do powierzchni płyty stołu. Te linie rastrowe 8 wchodzą także poza krawędzie płyty 2 na ścianki boczne 3 i 4, w których również występują otwory przelotowe 9. Przy liniach rastrowych 8 mogą być naniesione oznaczenia w postaci ciągu liczb lub danych wymiarowych.

Na fig. 2, na płycie stołu 2 nasadzona jest kątowa podpórka 10, która ma dwa ramiona 11 i 12, ustawione pod kątem prostym względem siebie. W ramieniu 11 są także otwory przelotowe 9, które rozmieszczone są w podziałcc opołowie mniejszej niż; podziałka płyty stołu, to znaczy mają wzajemny odstęp 5 cm. Natomiast na drugim ramieniu 12 przewidziano wycięcia wzdłużne 13, któi^ch odpowiada średnicy otworów przelotowych 9. kątowa 10 przylega ramieniem 11 do płyty stołu i jest z nią połączona nieprzedstawioeym tu bliżej sworzniem 14.

Na tak umieszczonej podpórce można mocować pewnie i dokładnie elementy konstrukcyjne do montowania nawet skomplikowanych konstrukcji spawalniczych.

W przykładzie wykonania według fig. 3, na płycie stołu 2 jest osadzona ceowa podpórka 15, która na wsąytSktch trzech mmionach 16, 17 t 18 ma rowery pI'zzlołowe 9. Połączegórne, sąsiadujące ze sobą ramiona połączono tężnikami ukośnymi 19, co zapewnia dużą sztywność, zwłaszcza przy większych podpórkach.

170 693

Za pomocą takiej podpórki można też ustalić od góry elementy konstrukcyjne tak, że nawet przy stosunkowo dużej wysokości można uzyskać dobre ustalenie we wszystkich trzech kierunkach.

Na fig. 4 pokazano jak rozmieszczono posobnie kilka kątowych podpórek 10 i połączono je ze sobą każdorazowo sworzniem 14. Można przy tym przewidzieć najróżniejsze wielkości podpórek i ich ukształtowania, żeby umożliwić zestawienie także skomplikowanych konstrukcji.

Przez 51 oznaczono na fig. 5 zaciskacz śrubowy, wyposażony we wspornik wzdłużny 52, który utworzony jest z rurki o przekroju kołowym. Na końcu tego wspornika wzdłużnego 52 umieszczono wspornik poprzeczny 53, który składa się z rurki wsporczej 54 o przekroju prostokątnym i osadzonej w niej, przesuwnie, poprzeczki 55, przy czym ta poprzeczka 55 jest dostosowana swoim przekrojem do wymiarów wewnętrznych rurki wsporczej 54. Wspornik poprzeczny 53 lub rurka wsporcza 54 tworzą ze wspornikiem wzdłużnym 52 kąt α 100° do 102°.

Na przeciwległym wobec wspornika wzdłużnego końcu poprzeczki 55 umieszczono przebiegający równolegle do wspornika 52 otwór gwintowany 56, w który wkręcona jest śruba trzpieniowa 57. Śruba ta na swym dolnym końcu ma osadzony obrotowo krążek 58, a na górnym końcu pokrętło 59.

Na odcinku wetkniętym w rurkę wsporczą 54 poprzeczka 55 ma wzdłużne wybranie 60, w które wchodzi kołek 61, który jest osadzony w rurce 54 i ogranicza ruchy wzdłużne poprzeczki.

Na tym kołku 61 z jednej strony i wewnętrznym końcu wzdłużnego wybrania 60 z drugiej strony jest zaczepiona sprężyna naciskowa 62, która służy jako sprężyna cofająca poprzeczkę i naciskają w pozycję wsuniętą.

W przykładzie wykonania według fig. 7 na wsporniku poprzecznym 73 znajduje się łożysko 70, które umożliwia przesuwne ułożyskowanie wspornika 73 na wsporniku wzdłużnym 72. Celem ustalenia obu tych wsporników umieszczono zacisk 71 na łożysku 70 wspornika poprzecznego 73.

Przez 81 oznaczono na fig. 8 trzpień mocujący, który służy do ustabilizowania dwóch elementów konstrukcyjnych 82, 83 wyposażonych w otwory przelotowe, jak to pokazano na fig. 9, przy czym elementem 83 może być stół 1.

Otwory przelotowe obu tych elementów konstrukcyjnych 82, 83 mają postać otworów cylindrycznych lub wycięć wzdłużnych w równoległych ściankach, w które wpasowany jest z małym luzem trzpień mocujący 81. Po stronie górnej trzpień 81 ma uchwyt 84, który jest połączony sztywno z trzpieniem 85, który wchodzi w korpus 86 trzpienia mocującego 81. Korpus ten wyposażony w rowek obwodowy 87, w który włożony jest pierścień gumowy 88.

W strefie dolnego zakończenia korpusu 86 są cztery promieniowe otwory 89, które później zaopatrzone zostały w punktowe zmniejszenia średnicy 90, i w które wstawione są od wewnątrz kulki 91.

Wskutek zwężenia przekroju po stronie zewnętrznej otworów 89 kulki nie mogą wyjść całkowicie z otworów i są w ten sposób zabezpieczone.

Korpus 86 trzpienia ma wewnątrz ślepy otwór 92, którego odcinek powyżej otworów 89 wyposażono w gwint wewnętrzny 93. Górny koniec korpusu 86 zaopatrzono w pierścieniową nasadkę 94, która jest wywinięta do wewnątrz, przy czym wywinięcie to następuje po zmontowaniu trzpienia.

Uchwyt 84 jest połączony sztywno z segmentem gwintowanym 95, który można wkręcać w gwint wewnętrzny 93 korpusu 86.

Między uchwytem 84 i segmentem gwintowanym 95 przewidziano odcinek trzpienia 96 o nieco mniejszej średnicy, na który wywija się nasadkę 94, żeby uszczelnić trzpień od góry.

Poniżej segmentu gwintowanego 95 jest cylindryczny człon 97 ze stożkiem 98 na jego dolnym końcu. Dolne zakończenie tej części trzpienia stanowi czop 99, który łączy się bezpośrednio ze stożkiem.

W położeniu maksymalnego wykręcenia segmentu trzpienia, kulki 91 przylegają do czopa 99 i przy wkręcaniu segmentu gwintowanego są wyciskane na zewnątrz stożkiem 98, a następnie są utrzymywane w tej pozycji zewnętrznej członem cylindrycznym 97. Kulki przylegają przy tym do korzystnie sfazowanej krawędzi otworu przelotowego elementu konstrukcyjnego 83,

170 693 przy czym pierścień gumowy nie pozwala na współobracanie się trzpienia. Gdy również uchwyt 84 przylgnie do drugiego elementu konstrukcyjnego 82, kulki toczą się od wewnątrz po członie cylindrycznym 97 i od zewnątrz po powierzchni przylegania, tak że toczenie to przebiega podobnie jak w przekładni planetarnej.

Żeby można było wywrzeć jeszcze większą siłę przy dokręcaniu trzpienia, w uchwycie 84 znajduje się dodatkowo otwór sześciokątny 100 na klucz sześciokątny.

... / X /

I«i to

Fig. 4 \

170 693

Fig 1

1013'

12i

9’ /

* \ ¹⁴ 11 /

B, ^F|g· ²

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 2,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół mocujący, zwłaszcza do zestawiania i zgrzewania montowanych elementów, składający się ze stołu, który zaopatrzony jest w rozmieszczone na całej jego powierzchni cylindryczne otwory przelotowe, a także ze współpracujących z tymi otworami narzędzi mocujących takich jak ściskacz śrubowy ze wspornikiem wzdłużnym, poprzecznym i śrubą trzpieniową i/lub trzpieniem mocującym, przy czym cylindryczne otwory przelotowe do uchwycenia tych narzędzi mocujących umieszczone są bezpośrednio w płycie stołowej, a zamocowane w nich narzędzia mocujące wsparte są na płaskim spodzie płyty stołowej, a przy czterech krawędziach płyty stołowej usytuowane są wzdłuż boków, schodzące pionowo w dół ścianki z wykonanymi również cylindrycznymi otworami przelotowymi, a wszystkie otwory przelotowe rozmieszczone są w równych odstępach od siebie, znamienny tym, że na płycie stołowej (2) i/lub na bocznych ściankach (3,4) zamocowane są rozłącznie ukształtowane kątowo podpórki (10) z przynajmiej dwoma prostopadłymi do siebie ramionami (11,12), przy czym w ramionach (11,12) wykonane są cylindryczne otwory (9') i/lub mające tę samą szerokość co średnica otworów wzdłużne wycięcia (13).
2. Zespół mocujący według zastrz. 1, znamienny tym, że na płycie stołowej (2) i/lub na bocznych ściankach (3, 4) zamocowano rozłącznie ceowe, mające trzy ramiona (16, 17, 18) podpórki (15), które przylegają jednym ramieniem do stołu (1).
3. Zespół mocujący według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ma kilka kolejnych podpórek (10,15) połączonych ze sobą rozłącznie, z których przynajmniej jedna przylega swoim ramieniem do stołu (1) i jest z nim, połączona poprzez otwór (9).
4. Zespół mocujący według zastrz. 1, znamienny tym, że płyta stołowa (2) ma wymienne nogi (5) o regulowanej długości zakończone nastawnymi stopkami (6,7).
5. Zespół mocujący według zastrz. 1, znamienny tym, że trzpień mocujący (81) łączący rozłącznie wyposażony w otwory przelotowe element konstrukcyjny z następnym mającym również otwory przelotowe elementem konstrukcyjnym, korzystnie stołem (1), przy czym otwory przelotowe tego elementu konstrukcyjnego mają przekrój kołowy lub wydłużony, a ścianki odpowiednio cylindryczne lub równoległe, ma osiowy segment gwintowany (95) połączony nieobrotowo z wyprowadzonym na zewnątrz uchwytem (84) stanowiącym zewnętrzny zaciskacz, który to segment gwintowany (95) na drugim swoim końcu ma czop (97), do którego przylegają wystające z trzpienia mocującego (81) elementy zaczepowe w postaci kulek (91).
6. Zespół mocujący według zastrz. 5, znamienny tym, że czop (97) umieszczony na przeciwległym wobec uchwytu (84) końcu segmentu gwintowanego (95) na swoim oddalonym od tego segmentu końcu ma stożek (98).
7. Zespół mocujący według zastrz. 6, znamienny tym, że ze stożkiem (98) połączony jest węższy w przekroju czop (99), do którego w stanie wciągniętym przylegają elementy zaczepowe w postaci kulek (91).
8. Zespół mocujący według zastrz. 5, znamienny tym, że elementy zaczepowe w postaci kulek (91) osadzone są w promieniowych otworach (89) korpusu trzpieniowego (86).
9. Zespół mocujący według zastrz. 8, znamienny tym, że otwory promieniowe (89) mają przynajmniej punktowo zmniejszoną średnicę po stronie zewnętrznej.
10. Zespół mocujący według zastrz. 8, znamienny tym, że korpus trzpieniowy (86) ma ślepy otwór (92) na segment gwintowany (95).
11. Zespół mocujący według zastrz. 10, znamienny tym, że wylot otworu korpusu trzpieniowego (86) ma wywiniętą pierścieniową nasadkę (94).
12. Zespół mocujący według zastrz. 8, znamienny tym, że korpus trzpieniowy (86) ma obwodowy rowek (87), w który włożony jest gumowy pierścień (88).

170 693
13. Zespół mocujący według zastrz. 5, znamienny tym, że uchwyt (84) ma kształt cylindryczny i ma średnicę większą niż korpus trzpieniowy (86).
14. Zespół mocujący według zastrz. 13, znamienny tym, ze powierzchnia obwodowa cylindrycznego uchwytu (84) jest radełkowana.
15. Zespół mocujący według zastrz. 5, znamienny tym, ze uchwyt (84) ma centrycznie umieszczony otwór (100).
16. Zespół mocujący, zwłaszcza do zestawiania i zgrzewania montowanych elementów, składający się ze stołu, który zaopatrzony jest w rozmieszczone na całej jego powierzchni cylindryczne otwory przelotowe, a także ze współpracujących z tymi otworami narzędzi mocujących, takich jak ściskacz śrubowy ze wspornikiem wzdłużnym, poprzecznym i zamocowaną do wspornika poprzecznego śrubą trzpieniową, przy czym cylindryczne otwory przelotowe do uchwycenia tych narzędzi mocujących umieszczone są bezpośrednio w płycie stołowej, a zamocowane w nich narzędzia mocujące są wsparte na płaskim spodzie płyty stołowej, a przy czterech krawędziach płyty stołowej usytuowane są wzdłuż boków, schodzące pionowo w dół ścianki z wykonanymi również cylindrycznymi otworami przelotowymi, a wszystkie te otwory przelotowe rozmieszczone są w równych odstępach od siebie, znamienny tym, że wspornik poprzeczny (53,73) ściskacza śrubowego (51) jest dwuczęściowy i składa się z zewnętrznej rurki wsporczej (54) i osadzonej w niej przesuwnie wewnętrznej poprzeczki (55), na której wspiera się śruba trzpieniowa (57).
17. Zespół mocujący według zastrz. 16, znamienny tym, że wspornik poprzeczny (53) połączony jest trwale z końcem wspornika wzdłużnego (52) mocowanego w otworze (9) płyty stołu (1) i tworzy z nim kąt (a) równy około 100°.
18. Zespół mocujący według zastrz. 16 albo 17, znamienny tym, że wewnątrz wspornika poprzecznego (53, 73) znajduje się sprężyna cofająca (62).
19. Zespół mocujący według zastrz. 16, znamienny tym, że wewnętrzna poprzeczka (55) wspornika poprzecznego (53, 73) ma wybranie wzdłużne (60), w które wchodzi kołek (61) zamocowany w rurce wsporczej (54).
20. Zespół mocujący według zastrz. 19, znamienny tym, że sprężyna cofająca (62) umieszczona jest w wybraniu wzdłużnym (60) wewnętrznej poprzeczki (55).
21. Zespół mocujący według zastrz. 16, znamienny tym, że poprzeczny wspornik (73) ma zacisk (71) ustalający ten wspornik zamocowany przesuwnie na wsporniku wzdłużnym (72) mocowanym w otworze (9) płyty stołu (1).