PL168313B1 - Segment do składania układów elektrycznych na tablicy magnetycznej - Google Patents

Abstract

1. Segment do składania układów elektrycznych na tablicy magnetycznej w postaci płytki o dowolnym kształcie z elementem elektrycznym oraz elementami magnetycznymi usytuowanymi na spodniej jej powierzchni oraz z umocowanymi na bocznych krawędziach końcówkami w postaci półnożowych styków elektrycznych, znamienny tym, że stanowi go płytka (1), przy czym z jednej z jej stron usytuowana jest końcówka (9) ze sprężystym stykiem (10) a nad wgłębieniem (12) usytuowany jest koniec sprężystego styku (13), przy czym końcówka (9) ma kształt prostokątnej płytki, która na jednym końcu ma przelotowy prostokątny otwór (16) usytuowany na końcu prostokątnego wgłębienia (17) a na drugim końcu końcówka (9) ma okrągły przelotowy otwór (18).

Description

Przedmiotem wynalazku jest segment do składania układów elektrycznych do tablicy magnetycznej do wykonywania doświadczeń w nauczaniu podstaw elektroniki.

Znane są segmenty do składania obwodów elektrycznych do tablicy szkolnej wg wzorów użytkowych: Ru 52390, Ru 52511, Ru 52514, Ru 52515 oraz Ru 52524. Mają one postać kwadratowej płytki z umocowanym na dolnej powierzchni magnetycznym elementem, oraz umocowanymi na górnej powierzchni końcówkami ze stykami elektrycznymi. Na każdej bocznej ścianie umocowane są drugie końcówki ze stykami, lecz usytuowane są one na dolnej powierzchni płytki. Na górnej powierzchni płytki umocowany jest ponadto rzeczywisty element elektryczny oraz jego graficzny symbol.

Segmenty mogą również składać się z dolnej podstawy i górnej pokrywy pomiędzy którymi zamocowane są elementy elektryczne, natomiast w płytkach są osadzone elementy mocujące na przykład: gniazda, zaciski, śruby. Znane dotychczas segmenty mają płytki o różnych kształtach np. o zarysie prostokątów lub podłużnych listew oraz o różnej konstrukcji styki elektryczne. Znane są również segmenty w postaci pudełek, przy czym różnią się one między sobą liczbą i konstrukcją styków i miejscem ich usytuowania.

Istotą wynalazku jest segment mający postać płytki, przy czym z jednej z jej stron usytuowana jest końcówka ze sprężystym stykiem, a nad wgłębieniem usytuowany jest koniec

168 313 sprężystego styku, przy czym końcówka ma kształt prostokątnej płytki, która na jednym końcu ma przelotowy prostokątny otwór usytuowany na końcu prostokątnego wgłębienia, a na drugim końcu ma okrągły przelotowy. Sprężysty styk ma kształt prostokątnej blaszki, która z jednej strony ma kształt podobny do powierzchni fali, wydłużonej z jednej strony, a na drugim końcu ma przelotowy otwór, oraz prostopadle do dłuższego boku prostokątną małą końcówkę odgiętą o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku. Drugi sprężysty styk ma kształt płaskiej prostokątnej blaszki, która na jednym końcu ma przelotowy otwór, oraz małą prostokątną końcówkę usytuowaną prostopadle do krótszego boku i odgiętą o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku. Płaski element ma kształt kwadratowej płytki z usytuowanym w środku przelotowym otworem. Magnetyczne elementy mają umocowane na dolnej powierzchni osłonowe płytki.Oś podłużna jednego sprężystego styku jest usytuowana prostopadle do bocznej ściany, natomiast oś podłużna drugiego sprężystego styku usytuowana jest równolegle do bocznej ściany segmentu.

Zaletą segmentu według wynalazku jest między innymi fakt, że segment może być łączony z innymi segmentami, tworząc układy elektryczne, a połączenie elektryczne między nimi jest trwałe i pewne w każdej sytuacji wykonywania doświadczeń na tablicy szkolnej.

Przedmiot wynalazku w przykładowym wykonaniu, uwidoczniony został na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia segment w widoku z góry, fig. 2 - segment z boku, fig. 3 - segment z dołu, fig. 4 - końcówkę segmentu w widoku z góry, fig. 5 - sprężysty styk z góry, fig. 6 - sprężysty styk z boku, fig. 7 - drugi sprężysty styk w widoku z góry, fig. 8 - drugi sprężysty styk z boku, fig. 9 - płaski element w widoku z góry, a fig. 10 - widok połączonych ze sobą dwóch segmentów.

Segment według wynalazku ma postać płytki 1, która ma boczne ściany 2 utworzone z górnych 3 i dolnych 4 krawędzi, przy czym górne krawędzie 3 ograniczją górną płaską powierzchnię płytki 1, zaś dolne krawędzie 4 mają po dwa wgłębienia 5 usytuowane symetrycznie względem linii poprowadzonej między środkami przeciwległych bocznych ścian 2. Na dolnej powierzchni płytki 1, w każdym jej rogu umocowane są magnetyczne elementy 6, otoczone występem 7 tworzącym kwadratowe strefy 8. Z jednej strony kwadratowej strefy 8 umocowana jest końcówka 9 ze sprężystym stykiem 10 osadzona na kołku 11 usytuowanym na dolnej powierzchni płytki 1. Końcówka 9 i sprężysty styk 11 usytuowane są we wgłębieniu 5 w dolnej krawędzi 4 bocznej ściany 2. W drugiej kwadratowej strefie 8 znajduje się wgłębienie 12. Nad wgłębieniem 12 usytuowany jest koniec sprężystego styku 13, który z drugiej strony utwierdzony jest na kołku 14 usytuowanym na dolnej powierzchni płytki 1 za pomocą płaskiego elementu 15. Końcówka 9 ma kształt prostokątnej płytki, która na jednym końcu ma przelotowy prostokątny otwór 16 usytuowany na końcu prostokątnego wgłębienia 17. Na drugim końcu końcówka 9 ma okrągły przelotowy otwór 18. Sprężysty styk 10 umocowany na końcówce 9 ma kształt prostokątnej blaszki, która z jednej strony ma kształt podobny do powierzchni fali, wydłużonej z jednej strony, a na drugim końcu sprężysty styk 10 ma przelotowy otwór 19, oraz prostopadle do dłuższego boku prostokątną małą końcówkę 20 odgiętą o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku 10. Drugi sprężysty styk 13 ma kształt płaskiej prostokątnej blaszki, która na jednym końcu ma przelotowy otwór 21, oraz małą prostokątną końcówkę 22 usytuowaną prostopadle do krótszego boku sprężystego styku 13 i mała końcówka 22 odgięta jest o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku 13. Płaski element 15 podtrzymujący sprężysty styk 13 ma kształt kwadratowej płytki z usytuowanym w środku przelotowym otworem 23. Usytuowane w rogach płytki 1 magnetyczne elementy 6 mają umocowane na dolnej powierzchni osłonowe płytki 24. Oś podłużna sprężystego styku 10 jest usytuowana prostopadle do bocznej ściany 2, a oś podłużna drugiego sprężystego styku 13 usytuowana jest równolegle do bocznej ściany 2 płytki 1. Taka konstrukcja segmentu umożliwia dowolne połączenie między segmentami i składanie z nich na tablicy szkolnej dowolnych prostych układów elektrycznych wykorzystywanych przy nauczaniu podstaw elektroniki. Umieszczone na powierzchni płytki 1 rzeczywiste elementy elektryczne połączone są na dolnej powierzchni płytki 1 do małych końcówek 20 lub 22 sprężystych styków 10 lub 13. Łączenie sąsiednich segmentów odbywa się zawsze między końcówką 9 i jej sprężystym stykiem 10 jednego segmentu, a sprężystym stykiem

168 313 drugiego segmentu, przy czym końcówka 9 wprowadzona jest we wgłębienie 5 w krawędzi dolnej 4 drugiego segmentu. Segmenty można łączyć ze sobą w szereg i pod kątem, a także w płaszczyznę, według właściwego schematu ideowego. Jednocześnie umieszczony na powierzchni każdego segmentu symbol graficzny pozwala odtworzyć cały schemat ideowy prezentowanego układu doświadczalnego.

F'j.3

168 313

f-gS

fig·¹⁶

168 313

Py.7

F‘> 8

168 313

168 313

Fł^.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 1,50 zl

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Segment do składania układów elektrycznych na tablicy magnetycznej w postaci płytki o dowolnym kształcie z elementem elektrycznym oraz elementami magnetycznymi usytuowanymi na spodniej jej powierzchni oraz z umocowanymi na bocznych krawędziach końcówkami w postaci półnożowych styków elektrycznych, znamienny tym, że stanowi go płytka (1), przy czym z jednej z jej stron usytuowana jest końcówka (9) ze sprężystym stykiem (10) a nad wgłębieniem (12) usytuowany jest koniec sprężystego styku (13), przy czym końcówka (9) ma kształt prostokątnej płytki, która na jednym końcu ma przelotowy prostokątny otwór (16) usytuowany na końcu prostokątnego wgłębienia (17) a na drugim końcu końcówka (9) ma okrągły przelotowy otwór (18).
2. 2. Segment według zastrz. 1, znamienny tym, że sprężysty styk (10) ma kształt prostokątnej blaszki, która z jednej strony ma kształt podobny do powierzchni fali, wydłużonej z jednej strony, a na drugim końcu ma przelotowy otwór (19), oraz prostopadle do dłuższego boku prostokątną małą końcówkę (20) odgiętą o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku (10).
3. 3. Segment według zastrz. 1, znamienny tym, że drugi sprężysty styk (13) ma kształt płaskiej prostokątnej blaszki, która na jednym końcu ma przelotowy otwór (21) oraz małą prostokątną końcówkę (22) usytuowaną prostopadle do krótszego boku sprężystego styku (13), która odgięta jest o niewielki kąt od płaszczyzny sprężystego styku (13).
4. 4. Segment według zastrz. 1, znamienny tym, że płaski element (15) ma kształt kwadratowej płytki z usytuowanym w środku przelotowym otworem (23).
5. 5. Segment według zastrz. 1, znamienny tym, że magnetyczne elementy (6) mają umocowane na dolnej powierzchni osłonowe płytki (24).
6. 6. Segment według zastrz. 1, znamienny tym, że oś podłużna sprężystego styku (10) jest usytuowana prostopadle do ściany bocznej (2) natomiast oś podłużna drugiego sprężystego styku (13) usytuowana jest równolegle do bocznej ściany (2) segmentu.