Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania pochodnych puryny z acyklicznym iar.la¬ chem bocznym w polozeniu 9. Zwiazki te wykazuja czynnosc przeciwwirusowa i znajduja zasto¬ sowanie jako substancja czynna kompozycji farmaceutycznych i weterynaryjnych. 0gilvie i Gillen, /Tetrahedron Letters 21, 1980, 327-330/ opisuja synteze pochodu; bis-/hydroksymetylo/-metoksymetylowej adeniny lecz nie wspominaja o jej czynnosci biol:- gicznej. Zwiazek badano deaminaza adenozynowa, stwierdzajac, ze jest on zlym substra-ce:: dla enzymu i slabym inhibitorem kompetycyjnym. 9-^/2-Hydroksy-l-hydroksymetyloetoksy/metylo J-guanina i jej analog c^aminowy sa ob¬ jete ogólnym wzorem i znane z brytyjskiego opisu patentowego nr 1 523 865, lecz nie sa * nim szczególowo ujawnione. W brytyjskim opisie patentowym nr 1 523 865 przedstawiono gr-pe acyklicznych nukleozydów, zwlaszcza 9-/2-hydroksyetoksymetylowych/ /pochodnych puryn wia¬ zujacych czynnosc in vitro i in vivo wobec róznych klas wirusów MA i RNA. Zwiazki te wy¬ kazuja w szczególnosci czynnosc wobec grupy wirusów opryszczki, takich jak H,simplex, H.zo- ster i H.varicella. Wymienione wirusy powoduja takie choroby jak opryszczkowe zapalenie ro¬ gówki, opryszczkowe zapalenie mózgu, owrzodzenie przeziebieniowe, pólpasiec i infekcje ge¬ nitaliów. Sposród zwiazków przedstawionych w brytyjskim opisie patentowym nr 1 523 865 9-/2-hydroksyetoksymetylo/-guanina, znana jako Acyclovir, okazala sie szczególnie czyn^ wobec licznych zakazen H.simplex, lecz jej wada jest to, ze jest slabo rozpuszczalna w sia¬ dach wodnych.W brytyjskim opisie patentowym nr 1 523 865 przedstawiono szereg sposobów wytwarz-ciia acyklicznych zwiazków nukleozydowych o zblizonej budowie, a mianowicie: a/ przez hydrolize lub hydrogenolize zwiazku o wzorze 1, który zamiast jednej z grup -OK w lazcuchu boczr^L posiada grupe -0Y, w której Y oznacza grupe blokujaca, b/ w zwiazku o wzorze 1, który * po¬ lozeniu 2 lub 6 zamiast podstawnika -NH2 i R posiada takie podstawniki jak atom chlorowa,2 141 281 -NHpi -OH, -N*, grupa aralkcksylowa lub grupa merkapto, przez zastapienie tych podstawni¬ ków w znany sposób grupa -NHp i/lub -R, oraz c/ przez reakcje zwiazku purynowego, który w polozeniu 9 zamiast lancucha bocznego posiada atom wodoru lub grupe reaktywna ze zwiazkiem o wzorze A-CHp-E-CH/dL^ri/CHp-OH, w którym A oznacza grupe reaktywna, a X oznacza atom tle¬ nu lub siarkio Obecnie nieoczekiwanie stwierdzono, ze wytwarzane sposobem wedlug wynalazku zwiazki o wzorze 1, w którym R oznacza grupe hydroksylowa lub aminowa, a X oznacza atom tlenu lub siarki i ich fizjologicznie dopuszczalne sole i estry, w przeciwienstwie do zwiazków przed¬ stawionych w brytyjskim opisie patentowym nr 1 523 365 i dotychczas zbadanych, wykazuja uzy¬ teczna czynnosc przeciwwirusowa, wystarczajaca do zwalczania in vivo wirusa konskiego rhi- nopneumonitis. W badaniach na myszach zwiazki te wykazaly równiez korzystna czynnosc wobec opryszczkowego zapalenia mózgu. Selektywna zaleta tych zwiazków jest wieksza niz preparatu Acylovir rozpuszczalnosc w wodzie, umozliwiajaca uzyskanie 'wysokiego poziomu w osoczu bez ryzyka wywolania powiklan nerkowych.Przykladami zwiazków o wzorze 1 sa 9-/^/2-hydroksy-1-hydroksymetyloetoksy/-metylo-7- -guanina i 9-/"/2-hydroksy-1-hydroksymetyloetoksy/-metylo ,7-2,6-dwuaminopuryna. Rozpuszczal¬ nosc w wodzie zwiazku o wzorze 1, w któiym X oznacza atom tlenu, a R oznacza grupe hydroksy¬ lowa lub aminowa wynosi odpowiednio 0,4 - 0,5 % i 2-3 % wagowo-wagowych wobec 0,14 % roz¬ puszczalnosci w przypadku Acyloviru.Nadajacymi sie do stosowania w lecznictwie solami zwiazków o wzorze 1 sa fizjologicz¬ nie dopuszczalne sole z kwasami organicznymi, takimi jak mlekowy, octowy, jablkowy lub p- -toluenosulfonowy oraz fizjologicznie dopuszczalne sole z kwasami nieorganicznymi, takimi jak solny lub siarkowy. Nadajacymi sie do stosowania w lecznictwie estrami zwiazków o wzo¬ rze 1 sa zwiazki majace w jednym lub obu koncowych polozeniach lancucha bocznego w pozycji 9 grupe formyloksylowa, C^^g Z"np» /C^_6/_7alkanokarbonyloksylowa /np. acetoksylowa lub propionyloksylowa/, ewentualnie podstawiona grupe aralkanokarbonyloksylowa /np. fenylo CL* alkanokarbonyloksylowa, taka jak fenyloacetoksylowa/lub ewentualnie podstawiona grupe ary- lokarbonyloksylowa /np. benzoiloksylowa lub naftoiloksylowa/. Wyzej wspomniane estrowe gru¬ py aralkanokarbonyloksylowe i arylokarbonyloksylowe sa ewentualnie podstawione, np. jednym lub kilkoma atomami chlorowca /np» chloru lub bromu /lub grupami aminowymi, cyjanowymi lub sulfamidowymi. Reszta arylowa grupy korzystnie zawiera 6-10 atomów wegla.Bioprekursorami zwiazków o wzorze 1 i ich fizjologicznie dopuszczalnych soli i estrów sa zwiazki, które in v±vo ulegaja przemianie w zwiazki o wzorze 1 i ich wyzej wspomniane pochodne. Zwiazki o wzorze 1 i ich sole i estry mozna wytwarzac konwencjonalnymi metodami analogicznymi do sposobów wytwarzania zwiazków o podobnej strukturze, jak przedstawiono w brytyjskim opisie patentowym nr 1 523 865» Sposób wytwarzania zwiazków o wzorze 1, w którym wszystkie podstawniki maja wyzej po¬ dane znaczenie i ich fizjologicznie dopuszczalnych soli i estrów wedlug wynalazku polega na tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 2, w którym R i X maja wyzej podane znaczenie, je¬ go sól lub ester, i jezeli otrzymanym produktem jest zasada, to przeprowadza sie te zasade w fizjologicznie dopuszczalna, addycyjna sól z kwasem, lub jezeli otrzymanym produktem jest addycyjna sól z kwasem, to przeprowadza sie te sól w macierzysta zasade, lub jezeli otrzy¬ manym produktem jest zwiazek o wzorze 1 lub jego sól, to przeprowadza sie ten zwiazek lub sól w fizjologicznie dopuszczalny ester i/lub jezeli otrzymanym produktem jest ester zwiaz¬ ku o wzorze 1, to przeprowadza sie ten ester w macierzysty zwiazek o wzorze 1 lub jego fi¬ zjologicznie dopuszczalna sól.Redukcje zwiazku o wzorze 2 mozna przeprowadzic np. przy uzyciu odpowiedniego czynni¬ ka redukujacego aldehyd, takiego jak borowodorek sodu, cyjanoborowodorek sodu, borowodorek czteroetyloamoniowy lub pirydyna/dwuboran/czterowodorofuran/kwas trójfluorooctowy.Wytwarzane sposobem wedlug wynalazku zwiazki o wzorze 1 i ich fizjologicznie dopusz¬ czalne sole i estry znajduja zastosowanie w leczeniu i profilaktyce wirusowych chorób zwie-141 281 3 rzat i ludzi. Zwiazki sa szczególnie uzyteczne w leczeniu i profilaktyce chorób powodowa¬ nych przez wirusy DNA, jak zakazenia wirusami opryszczki, np» herpes simplex, varicella lub zoster, cytomegalowirusem oraz chorób powodowanych przez wirusa hepatitis B lub Bp- stein-Barr. Zwiazki o wzorze 1 mozna równiez stosowac w leczeniu i profilaktyce brodawcza- ków i zakazen wirusem kurzajki* Zwiazki o wzorze 1 znajduja zastosowanie nie tylko w lecze¬ niu ludzi, lecz równiez w leczeniu i profilaktyce chorób wirusowych innych ssaków* Przykla¬ dowo, zwiazki o wzorze 1 sa szczególnie uzyteczne w leczeniu konskiego rhinopneumonitis* Leczenie i profilaktyka chorób wirusowych u zwierzat i czlowieka przy uzyciu zwiazków o wzorze 1 polegaja na podawaniu efektywnej ilosci tego zwiazku lub jego fizjologicznie do¬ puszczalnej soli lub estru.Zwiazki o wzorze 1 i ich fizjologicznie dopuszczalne sole i estry /dalej zwane sub¬ stancja czynna/ mozna podawac jakakolwiek droga odpowiednio dobrana do leczenia stanu, jak doustnie, doodbytniczo, donosowo, miejscowo /w tym dopoliczkowo i podjezykowo/, dopochwowo i pozajelitowo /w tym podskórnie, domiesniowo, dozylnie, sródskórnie, domieszkowo i nad- twardówkowo/. Korzystna droga moze zmieniac sie w zaleznosci np. od stanu leczonego osobnika.Dla kazdego z wyzej podanych stosowan i wskazan wymagana ilosc substancji czynnej /jak wyzej okreslona/ bedzie zalezna od szeregu czynników, w tym zaawansowaniu choroby i leczo¬ nego organizmu i ostatecznie musi byc okreslona przez lekarza lub weterynarza. Jednakze ogólnie dawka efektywna bedzie wynosic od Of1 do 250 mg na kg wagi ciala odbiorcy dziennie, korzystnie 1 do 100, a zwlaszcza 5 do 20 mg na kg wagi ciala dziennie* Dawka optymalna jest okolo 10 mg na kg wagi ciala dziennie* /Jezeli nie podano inaczej, wage substancji czynnej podano w przeliczeniu na macierzysty zwiazek o wzorze 1 - dla soli i estrów warto¬ sci te wzrastaja proporcjonalnie/* Zadana dawka korzystnie jest podawana podzielona na dwie, trzy, cztery lub wiecej poddawek, podawanych w odpowiednich odstepach czasu* Te pod- dawki mozna stosowac w postaci dawek jednostkowych, przykladowo zawierajacych 10 do 1000, korzystnie 20 do 500, a zwlaszcza 100 do 4C0 mg substancji czynnej* Wprawdzie mozliwe jest podawanie substancji czynnej w postaci czystejf lecz korzyst¬ nie jest podawac ja w postaci preparatu farmaceutycznego. Preparaty tef zarówno do uzycia w weterynarii jak i w leczeniu ludzi, zawieraja co najmniej jedna substancje czynna, jak wyzej okreslona, lacznie z jednym lub kilkoma dopuszczalnymi nosnikami i ewentualnie inny¬ mi skladnikami leczniczymi. Nosniki musza byc "dopuszczalne" w tym sensie, ze lacza sie z innymi skladnikami i nie oddzialuja szkodliwie na odbiorce.Powyzsze preparaty obejmuja kompozycje odpowiednie do podawania doustnego, doodbytni- czego, donosowego, miejscowego /w tym dopoliczkowego i podjezykowego/, dopochwowego i po¬ zajelitowego/ w tym podskórnego, domiesniowego, dozylnego, sródskórnego, domieszkowego i nadtwardówkowego/. Preparaty dogodnie maja postac dawek jednostkowych i moga byc sporzadza¬ ne dowolnymi, znanymi w farmacji sposobami. Takie sposoby obejmuja operacje laczenia sub¬ stancji czynnej z nosnikiem, który stanowi jedno lub kilka skladników dodatkowych. Ogól¬ nie, preparaty mozna sporzadzac przez jednorodne i dokladne zmieszanie substancji czynnej z nosnikiem cieklym lub subtelnie rozdrobnionymi nosnikami stalymi lub z jednymi i drugi¬ mi i nastepne uformowanie produktu, jezeli to jest konieczne* Preparaty zawierajace zwiazek o wzorze 1, odpowiednie do podawania doustnego, moga miec postac oddzielnych jednostek, takich jak kapsulki, torebki lub tabletki zawierajace okreslona ilosc substancji czynnej, proszki lub granulki, roztwory lub zawiesiny w cieczy wodnej lub niewodnej, emulsje ciekle typu "olej w wodzie" lub "woda w oleju". Preparat mo¬ ze miec równiez postac duzej pigulki, powidelka lub pasty* Tabletke mozna sporzadzic przez prasowanie lub odlewanie, ewentualnie z jednym lub kilkoma skladnikami dodatkowymi* Tabletki prasowane mozna wytwarzac przez sprasowywanie w odpowiedniej maszynie skladnika czynnego w postaci swobodnie plynacej, jak proszku lub gra¬ nulek, ewentualnie zmieszanych z czynnikiem wiazacym, czynnikiem smarnym, neutralnym roz¬ cienczalnikiem, srodkiem konserwujacym, substancja powierzchniowo czynna lub czynnikiem4 141 281 dyspergujacym. Tabletki odlewane mozna sporzadzac przez odlewanie w odpowiedniej maszynie mieszaniny sproszkowanego zwiazku zwilzonego neutralnym cieklym rozcienczalnikiem* Tablet¬ ki ewentualnie moga byc powlekane lub nacinane i moga byc formulowane takf by uzyskac po¬ wolne lub kontrolowane wyzwalanie substancji czynnej.W przypadku zakazen oka lub innych tkanek zewnetrznych, np. ust i skóry, preparaty ko¬ rzystnie maja postac masci lub kremu do stosowania miejscowego, zawierajacych substancje czynna w ilosci np. 0,075 do 20 % wagowych, korzystnie 0,2 do 15 % wagowych, a zwlaszcza 0,5 do 10 % wagowych, W przypadku formulowania w postaci masci, jako podstawe dla substan¬ cji czynnej mozna stosowac substancje parafinowa lub mieszajaca sie z woda. Alternatywnie, substancje czynna mozna formulowac jako krem, na podstawie emulsji typu "olej w wodzie".. Jezeli to jest pozadane, faza wodna lub podstawa kremu moga zawierac np. co najmniej 30 % wagowych wielowodorotlenowego alkoholu, to jest alkoholu o dwóch lub wiekszej liczbie grup wodorotlenowych, takiego jak glikol propylenowy, butanodiol-1,3t mannit, sorbit, gli¬ ceryna, glikol polietylenowy i ich mieszaniny. Preparaty do stosowania miejscowego moga zawierac substancje ulatwiajace absorpcje lub penetracje substancji czynnej przez skóre lub inna powierzchnie. Przykladem substancji ulatwiajacej przenikanie przez skóre jest dwume- tylosulfotlenek i jego analogi.Faze olejowa emulsji mozna sporzadzic ze znanych skladników i znanymi sposobami. Fa¬ za moze zawierac jedynie emulgator, jednakze korzystne jest, by zawierala mieszanine co najmniej jednego emulgatora z tluszczem lub olejem lub obiema tymi substancjami. Korzystnie, dodaje sie hydrofilowego emulgatora lacznie z emulgatorem lipofilowym, który dziala jako czynnik stabilizujacy. Korzystne jest zatem dodanie oleju i tluszczu. Lacznie, emulgatory ze stabilizatorami lub bez nich tworza tzw. wosk emulgujacy, a wosk lacznie z olejem i/lub tluszczem tworzy tzw. emulgujaca podstawe masci, która stanowi olejowa faze rozproszona w preparatach kremu. Odpowiednimi w powyzszych preparatach emulgatorami i stabilizatorami emulsji sa Tween 60, Span 80, alkohol cetylostearylowy, alkohol mirystylowy, monosteary- nian gliceryny i siarczan sodowo-laurylowy.- Dobór odpowiedniego oleju lub tluszczu opiera sie na wymaganych wlasciwosciach kosme¬ tycznych, poniewaz rozpuszczalnosc zwiazku czynnego w wiekszosci olejów stosowanych w far¬ maceutycznych emulsjach jest bardzo niska. Tak wiec krem winien korzystnie byc produktem nietlustym, nieplamiacym i zmywalnym, o odpowiedniej konsystencji, zapobiegajacej wycieko¬ wi z tub lub innych pojemników. Stosowac mozna jedno- lub dwuzasadowe estry alkilowe o lancuchu prostym lub rozgaleziowym, jak dwuiz oadypiniany, stearynian izocetylu, dwuestry glikolu propylenowego i kwasów tluszczowych z orzecha kokosowego, mirystynian izopropylu, oleinian decylu, palmitynian izopropylu, stearynian butylu, palmitynian 2-etyloheksylu lub mieszanine estrów o rozgalezionym lancuchu, znana jako Crodamol CAP, z tym, ze trzy osta¬ tnie estry sa korzystne. Substancje te mozna stosowac same lub w mieszaninie, w zalezno¬ sci od zadanych wlasciwosci. Alternatywnie, mozna stosowac lipidy o wysokiej temperaturze topnienia, jak biala miekka parafina i/lub parafina ciekla lub inne oleje mineralne.Preparatami odpowiednimi do stosowania miejscowego w oku sa równiez krople dooczne, w ttórych substancja czynna jest rozpuszczalna lub zawieszona w odpowiednim nosniku, zwla¬ szcza w wodnym rozpuszczalniku substancji czynnej. W takich preparatach substancja czynna jest obecna korzystnie w stezeniu 0,5 do 20, korzystnie 0,5 do 10, a zwlaszcza okolo 1,5 * wagowych. Preparatami odpowiednimi do stosowania miejscowego w ustach sa tabletki zawiera¬ jace substancje czynna w podstawie smakowej, zwykle sacharozy i gumy arabskiej lub traga- kantu, pastylki zawierajace substancje czynna w neutralnej podstawie, takiej jak zelatyna i gliceryna lub sacharoza i guma arabska; oraz plukanki do ust zawierajace substancje czyn¬ na w odpowiednim nosniku cieklym.Preparaty do stosowania doodbytniczego moga miec postac czopków na odpowiedniej pod¬ stawie, np. masla kakaowego lub salicylanu. Preparaty do stosowania donosowego maja jako nosnik gruby proszek, o czasteczkach o wielkosci zawartej w zakresie 20-500 mikrometrów,141 281 5 który jest pobierany w taki sposób, w jaki zazywa sie tabake, tj. przez szybka inhalacje przez przewody nosowe, z pojemnika trzymanego blisko nosa. Preparatami cieklymi o tym prze¬ znaczeniu, do stosowania np* w postaci nosowego aerozolu lub kropli, sa wodne i olejowe roztwory substancji czynnej* Preparaty odpowiednie do stosowania dopochwowego moga miec postac pesarium, tamponu, kremu, zelu, pasty, piany lub aerozolu, zawierajacego oprócz substancji czynnej odpowied¬ nie nosniki. Preparaty odpowiednie do stosowania pozajelitowego sa wodne i niewodne, jalo¬ we roztwory injekcyjne, które moga zawierac antyutleniacze, bufory, czynniki bakteriostaty- czne i substancje rozpuszczalne, które czynia preparat izotonicznym z krwia odbiorcy oraz wodne i niewodne, jalowe zawiesiny, które moga zawierac srodki suspendujace i zageszczaja¬ ce. Preparaty moga miec postac dawek jednostkowych lub wielodawkowych pojemników, np. za¬ topionych ampulek i fiolek i moga byc przechowywane w postaci liofilizowanej, wymagajacej jedynie dodania jalowego nosnika cieklego, np. wody do injekcji, bezposrednio przed uzy¬ ciem. Sporzadzane bezposrednio przed uzyciem roztwory injekcyjne mozna przygotowywac z ja¬ lowych proszków, granulek i tabletek wyzej opisanych typów.Korzystnymi preparatami o postaci dawek jednostkowych sa formy zawierajace dawke dzien¬ na lub jej podwielokrotnosc substancji czynnej. Oprócz skladników wyzej wymienionych oma¬ wiane preparaty moga zawierac oczywiscie inne czynniki konwencjonalne w dziedzinie wytwa¬ rzania tych preparatów, przykladowo preparaty do stosowania doustnego moga zawiera? czyn¬ niki smakowe. Preparaty weterynaryjne zawieraja substancje czynna lacznie z nosnikiem wete¬ rynaryjnym.Nosnikami weterynaryjnymi sa materialy uzyteczne w stosowaniu kompozycji, a moga to byc materialy stale, ciekle lub gazowe, które sa poza tym neutralne i dopuszczalne w wete¬ rynarii, a przy tym lacza sie z substancja czynna. Preparaty weterynaryjne mozna stosowac doustnie, pozajelitowo lub jakakolwiek inna odpowiednia droga. Do stosowania doustnego preparaty moga miec postac tabletek, granulek, pasty, torebki, kapsulki lub dodatku paszo¬ wego. Granulki moga byc sporzadzane dobrze znanymi technikami granulowania na mokro, pra¬ sowania wstepnego itp. Mozna je podawac zwierzetom w neutralnym nosniku cieklym, jako wlew do gardla lub w zawiesinie w wodzie lub bazie olejowej. Korzystnie, dodaje sie dalszych skladników pomocniczych, jak czynniki ulatwiajace dozowanie. Preparaty te korzystnie za¬ wieraja 15 do 85 % substancji czynnej.Paste mozna sporzadzac przez zawieszenie substancji czynnej w cieklym rozcienczalni¬ ku* Mozna dodac czynnika zageszczajacego, lacznie z czynnikiem zwilzajacym lub czynnikiem utrzymujacym wilgoc, jezeli cieklym rozcienczalnikiem jest woda. Jezeli potrzebna jest pa¬ sta emulsyjna, to pozadane jest dodanie jednej lub kilku substancji powierzchniowo czyn¬ nych. Pasty moga zawierac 25 do 80 % wagowych substancji czynnej.W dodatkach paszowych substancja czynna jest zwykle obecna w duzej ilosci, w stosun¬ ku do skladników dodatkowych, a te dodatki moga byc dodawane bezposrednio lub po przejs¬ ciowym mieszaniu lub rozcienczeniu. Przykladami skladników dodatkowych w takich prepara¬ tach sa stale nosniki trawione, takie jak maka kukurydziana, maka sojowa, sruta sojowa i pszenna, jadalne materialy roslinne i pozostalosci po fermentacji. Substancje czynna zwy¬ kle dodaje sie do jednego lub kilku skladników dodatkowych i dokladnie i jednorodnie roz¬ prowadza, przez mielenie, bebnowanie lub mieszanie w konwencjonalnym aparacie. Jako do¬ datki paszowe odpowiednie sa preparaty zawierajace 1 do 90 % wagowych substancji czynnej.Do leczenia zakazen wirusa opryszczki u koni moze byc wymagana doustna lub pozaje¬ litowa dawka dzienna 0,1 do 250 mg,» korzystnie 2 do 100 mg na kg wagi ciala dziennie.Dawke te mozna rozdzielic na oddzielne jednostki podawane w regularnych odstepach w cia¬ gu doby, powtarzajac dawkowanie codziennie w ciagu do 14 dni, do czasu usuniecia zakaze¬ nia. W przypadku zakazen wirusowych u innych zwierzat dawka moze zalezec od wielkosci i metabolizmu zwierzecia. Kompozycje mozna podawac w postaci dawki jednostkowej, takiej jak tabletka, kilkakrotnie w ciagu dnia, w ilosci 10 do 1000 mg na jednostke dawkowania.6 141 281 Aktywnosc in vivo 9-^~/2-hycroksy-1-metyloetok£y/~metylq7-guaniny i Acycloviru wobec konskiego rhinopneumonitis: Samce chomika syryjskiego w wieku 21-24 dni, swiezo odstawione od matki, o wadze 40-50 g trzymano w klatkach, w grupach po 5 sztuk, dajac im bez ograni¬ czen wode i pozywienie. Uzyto wirusa rhinopneumonitis konia /SHV-1/, dostosowanego do cho- mika Vaccine Strain "Pneumabort". Szczepionke rozcienczono 10 w plynie do hodowli tkan¬ kowej i w dawkach 1 ml przechowywano w zatopionych ampulkach szklanych w temperaturze -70°C. W dniu O przeznaczone do zakazenia chomiki otrzymaly podskórnie w lewy bok 0,2 ml szczepionki wirusa rozcienczonej dalej 2 x 10 w solance buforowanej buforem fosforano¬ wym. Sporzadzono wodne roztwory w jalowej wodzie destylowanej 9-/"/2-hydroksy-1-hydroksy- metyloetoksy/-metylo7-guaniny dalej zwanej 759U / i Acyclovir, w nizej podanych stezeniach.Próba 1. Podawanie dootrzewnowe. Od dnia O do dnia 4 wlacznie chomiki otrzymy¬ waly 759U lub Acycloviru w dawkach podzielonych dwa razy dziennie, w wodnym roztworze.Stezenie 759U zmienialo sie nastepujaco: 5 mg/ml - dawka 100 lub 50 mg/kg/dobe, 1,2 mg/ml - 20 mg/kg/-dobe, 0,18 mg/ml - 4 mg/kg/dobe i 0,036 mg/ml - 2 mg/kg/dobe. Nie traktowane chomiki kontrolne otrzymywaly równowazna objetosc jalowej wody destylowanej. Wyniki zesta¬ wiono w tablicy 1.Tablica 1 Liczba w grupie | 10 I 10 I 10 10 10 10 10 10 Podanie mg/kg/doba dootrzewnowo 50/Acyclovir 100/Acyclovir 1CO/759U ' 50/759U 20/759U 4/759U 2/759U nietraktowane ' 2 0 0 0 0 0 0 0 0 Dzien, 3 1 0 0 0 0 0 0 5 laczna smiertelnosc 4 5 6 2 5 6 1x 2X 2X 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 9 10 10 7 6 3X 1X 0 I 0 0 0 I 10 | x/ smierc nie spowodowana wirusem.Dla zapobiezenia smiertelnosci wywolanej wirusem potrzebna byla dawka Acycloviru 100 mg/kg/dobe dootrzewnowo w ciagu 5 nania, 759U dawal calkowite zabezpieczenie w dawce dootrzewnowej 2 mg/kg/dobe.Próba 2 /a/. Podawanie doustne 759H. Sporzadzono roztwór podstawowy 759U w ja¬ lowej wodzie destylowanej o stezeniu 0,304 mg/ml, który nastepnie rozcienczono w trzech etapach do 0,101 i 0,034 mg/ml. Roztwór leku podawano chomikom w wodzie pitnej, w ciagu 5 dni poczawszy od 5 godziny przed zakazeniem, Wyniki podano w tablicy 2.Tablica 2 Liczba w grupie 10 10 10 i 10 Traktowanie mg/kg/doba 759U doustnie 39 13 3 nietraktowane 2 0 0 0 1 Dzien, 3 0 0 1 5 = laczna smiertelnosc 4 5 6 7 0 0 0 0 0 0 0 0 1111 10 10 10 10 x/ Obliczono z przecietnego pobrania dobowego.141 281 7 Próba 2 /b/. Podawanie doustne, Acyclovir rozpuszczono w jalowej wodzie desty¬ lowanej, w stezeniu 2 mg/ml, dodajac mala ilosc wodorotlenku sodu i dla latwiejszego roz¬ puszczenia podgrzewajac do temperatury 42°C. Chomikom podawano wode pitna zawierajaca Acy- clovir w stezeniu 2 mg/ml, w ciagu 3 dni poczynajac na 5 godzin przed zakazeniem. Przyjmo¬ wana doustnie dawka wyniosla okolo 100 mg/kg/doba. Grupie kontrolnej podawano wode bez le¬ ku, Wyniki podano w tablicy 3.Tablica 3 Liczba w grupie 12 12 Podanie mg/kg/dobe acyclovir doustnie 100 nietraktowane Dzien, laczna smiertelnosc 2 3^56 0 2 5 7 8 0.6 12 12 12 I Acyclovir wykazal slaba skutecznosc wobec EHV-1 przy podawaniu doustnym w dawce 100 mg/kg/doba w ciagu 5 dni, podczas gdy 759U byl calkowicie efektywny w dawce 3 mg/kg/-dobe.Porównanie aktywnosci in vivo 759U i jego analogu 6-aminowego /457U/ wobec wirusa konskiego rhinopneumonitis: 50 samców chomika syryjskiego WO/CR umieszczono w klatkach po 10 grupach po 5i dajac im bez ograniczen wode i pozywienie /mieszanke nasion/. Chomiki wazono dnia - 3f 0, 4 i w dniu smierci/usmiercenia, W ciagu dni - 3 do 0 do 4 odnotowywa¬ no konsumpcje wody. Szczep szczepionkowy EHV-1 Pneumabort przechowywano w rozcienczeniu 1 —1 10 , a do zakazenia dalej rozcienczano 10 w PBS, W dniu 0 chomiki w grupach 1-9 otrzy¬ mywaly podskórnie w lewy bok 0,2 ml inokulum wirusa. Dawka jest równowazna 2 x 10^ PFU /jednostek plytkotwórczych/.Zwiazki 4-57U i 759U rozpuszczono w wodzie pitnej w stezeniu 0,075 mg/ml. Przyjmujac przecietny pobór dzienny 134- ml/kg wagi ciala daje to dawke dzienna okolo 10 mg/kg. Wode z lekiem podawano poczawszy od 5 godziny przed zakazeniem, w ciagu 96 godzin. Schemat dawkowania podano w tablicy 4.Tablica 4 Grupa 1-3 4-6 | 7-9 I 10 Leczenie 759U 457U nietraktowane/zakazone nletraktowane/niezakazone • W tablicy 5 zsumowano laczna smiertelnosc. Pobór leku obliczono z wagi zwierzat i kon¬ sumpcji wody rejestrowanej w czasie próby. Nastapilo tylko jedno padniecie wywolane wiru¬ sem hepatitis u 15 chomików traktowanych 457U, podczas gdy odnotowano 14 padniec na 15 zwie¬ rzat w nietraktowanej grupie kontrolnej i brak padniec wsród 15 chomików traktowanych 759U,141 281 Tablica 5 Grupa 1-3 4-6 7-9 10x Stezenie 4-57U w wodzie mg/ml - 0,075 - - Stezenie 759U w wodzie mg/ml 0,075 - - - Przecietny pobór nig/ kg/dobe 6,6 • 6,8 - - Laczna smiertelnosc /z 15/ w dniu 2 3 4+ | 0 0 0 0 1 1 I 0 9 14 I 0 0 0 I Zwiazek 457U - dwuaminowa pochodna 759U, podawany doustnie w wodzie pitnej w dawce okolo 7 mg/kg/dobra prawie calkowicie zapobiegal smiertelnosci wywolanej przez EHV-1 u cho¬ mików syryjskich, natomiast 759U calkowicie zapobiegal smiertelnosci wywolanej przez EHV-1.Aktywnosc in vitro 759U wobec Herpes simplex typ 1: Plastikowe plytki 60 mm do hodo¬ wli komórkowej posiano zawiesina komórek TORO /6 ml 2 x 10^ komórek/ml/ w pozywce komórek VBR0 zawierajacej 5% osocza plodu krowiego, 10 % minimalnej pozywki zasadniczej Eagela 0,11 % wodoroweglanu sodu, 0,25 % Crystamycin /50 000 jednostek/ml soli sodowej penicyli¬ ny benzylowej B.P. i 50 mg/ml siarczanu streptomycyny H.P./. Plytki lekko wstrzasnieto, dla zapewnienia pelnego rozprowadzenia komórek, a nastepnie hodowle inkubowano w tempera¬ turze 37°C w atmosferze 5 % COp/powietrze w ciagu nocy, do zlania sie komórek. Nastepnie pozywke zastapiono 2 ml inokulum wirusa /Herpes simplex typ 1/ w solance buforowanej fos¬ foranem /PBS/. Stezenie wirusa bylo takie, by wywolac wytworzenie 200-400 plytek/plytka.W ciagu godziny absorbowano wirusa w temperaturach 37°C w 5 % CO2/powietrze, po czym pla¬ tki zdrenowano i w temperaturze 42°C nalozono na nie pozywke okrywajaca /8 ml/. Pozywka ta skladala sie z 0,6 % agarozy, 2 % osocza plodu krowiego, 10 % minimalnej pozywki pod¬ stawowej Eagle'a, 0,11 % wodoroweglanu sodu i 0,25 % Crystamycin.Sporzadzono podwójne rozcienczenie rzedu mikromoli zwiazku czynnego w pozywce okry¬ wajacej, a pozywke zawierajaca zwiazek czynny w róznym stezeniu dodano do hodowli repli- katorowych. Sporzadzono równiez hodowle kontrolne wirusa nietraktowanego i hodowle nie zakazone. Zestalone górna warstwe pozywki w temperaturze pokojowej, a nastepnie hodowle wprowadzono ponownie do inkubatora i utrzymywano w nim w ciagu 4 dni w temperaturze 37°C w 5 % COp/powietrze, Nastepnie hodowle utrwalono 10 % formalina, w PBS, w ciagu 30 mi¬ nut do godziny. Usunieto warstwe wierzchnia, a komórki wybarwiono 0,05 % roztworem fio¬ letu metylowego w 20 % metanolu. Policzono plytki i wyrazono w procentach plytek hodowli kontrolnej z nietraktowanym wirusem. Wartosci te wyrazono w funkcji lg10 stezenie zwiaz¬ ku a z przebiegu funkcji odczytano wartosci IC,-q, odpowiadajace ilosci zwiazku wymaga¬ nej do zmniejszenia liczby plytek o 50 %. wyniki podane sa w tablicy 6.Tablica 6 Próba 1 Próba 2 Próba 3 srednio 759U 0,09 0,05 0,036 0,059 Acyclovir 0,17 0,075 0,11 0,118141 281 9 Z tablicy 6 wynika, ze 759U ma wieksza aktywnosc in vitro wobec Herpes simplex, typ I niz Acyclovir.Aktywnosc in vivo 759U wobec opryszczkowego zapalenia mózgu: Sporzadzenie podstawowe¬ go preparatu wirusa polegalo na tym, ze myszy rasy Swiss o wadze 12-15 g uspione eterem i inokulowano domózgowo 0,025 al preparatu hodowli tkankowej wirusa hepres typ I. Hyszy ob¬ serwowano codziennie na oznaki opryszczkowego zapalenia mózgu, tj. podraznienia mózgowego prowadzacego do paralizu, zapasci i smierci. Myszy zabijano, gdy wykazywaly wczesne obja¬ wy podraznienia mózgu. Wnetrznosci myszy badano na objawy zakazenia bakteryjnego lub inne czynniki, i gdy stwierdzano odcnylenia od normy, aseptycznie pobierano mózgi i mielono na paste. Homogenizat zawieszano w 4 ml pozywki do hodowli tkankowej i mieszano z gliceryna w stosunku 2:1. Waga mózgów myszy wynosila okolo 400 mg, tak wiec preparat stanowil rozcien- czenie 10 .Tak sporzadzony preparat podstawowy wirusa mianowano u myszy, dla oznaczenia miana LD,_0, przez inokulacje myszom domózgowo preparatu podstawowego, z 10-krotnym rozciencze¬ niem a nastepnie myszy obserwowano dwa razy na dobe na oznaki zakazenia. Miano LD™ obli¬ czano metoda Karbera.Grupy po 5 myszy zakazano domózgowo wirusem podstawowym rozcienczonym tak, by uzyskac dawke okolo 300 x I^o* Baciany zwiazek podawano droga doustna 2 razy dziennie w postaci zawiesiny, w dawce 100 mg/kg. Zwierzeta obserwowano 2 razy dziennie odnotowujac czas prze¬ zycia z dokladnoscia do najblizszej polowy dnia. Dozowanie prowadzono w ciagu 5 dni, a cal¬ kowity okres obserwacji wynosil 14 dni. Czas przezycia przeliczano na odwrotnosc i oznaczano sredni czas przezycia kazdej grupy /L.Bauer, D.J., Brit.J.&cp.Path., 1960, 41, 130/. Zesta¬ wienie podano w tablicy 7« Tablica 7 Przecietna odwrotnosc czasu przezycia Acyclovir 0,26 759U 0,15 NietraktoA=ne 0,33 Aktywnosc 759U przy podawaniu doustnym domózgowo zakazonym myszom byla znacznie wie¬ ksza niz acyclovir w tych samych warunkach.Porównanie aktywnosci in vivo 759U i 457U wobec opryszczkowego zapalenia mózgu: Prze¬ prowadzono badania in vivo aktywnosci 759U i 457U wobec opryszczkowego zapalenia mózgu u myszy, porównujac ja z aktywnoscia acycloviru i jego analogu 6-aminowego, 2-amino-9-/2- -hydroksymetoksymetylo/-adenina /13W/. Myszy CD.1 o wadze 16-20 g otrzymane z Charles Ri- ver, Monsten Kent, Zjednoczone Królestwo trzymano w grupach po okolo 10, dajac im pozy¬ wienie i wode bez ograniczen. Zawiesiny lub roztwory zwiazków przeciwwirusowych acycloviru 134U, 759U i 457U w jalowej wodzie, o stezeniu 20 mg/ml sporzadzano przed próba i prze¬ chowywano w temperaturze 4°C w okresie podawania.We wszystkich próbach uzyto szczepu ICI wirusa herpes simplex typ 1 o stezeniu 300 LDj-q/10^ pfu/ml/. Rozcienczenia z podstawowego preparatu wirusa /10' pfu/ml/ sporzadzano w PHS^A". Postepowano analogicznie jak w poprzednim badaniu. Przeprowadzono trzy próby, badajac trzy drogi podawania zwiazku: i/ podskórna, ii/ doustna oraz iii/ dootrzewnowa.Zwiazki podawano w dawce 100 mg/ml codziennie w ciagu 4 /2 dnia, rozpoczynajac 2-3 go¬ dzin po zakazeniu. W tablicy 8 zestawiono srednio wartosci odwrotnosci czasu przezycia przy podawaniu doustnym, podskórnym i dootrzewnowym zwiazków przeciwwirusowych./ 10 141 281 Tablica 8 Grupa Kontrola z wirusem 300 LDc0 Acyclovir 100 mg/kg/dawka 134 U 100 mg/kg/dawka 759 U 100 mg/kg/dawka 457 U 100 mg/kg/dawka Srednia wartosc odwrotnosci czasu przezycia doustnie 0,334 0,237 0,222 0,146 0,155 podskórnie 0,344 0,174 0,226 • 0,084 0,102 dootrzewnowo 0,307 0,236 0,231 0,093 | 0,077 Z porównan dwóch grup zwiazków, pierwszej obejmujacej Acyclovir i 134U z druga obej¬ mujaca 759U i 457U wynika, ze zwiazki grupy drugiej wykazuja wyzsza czynnosc przeciwwiru- sowa. Róznice sa wysoce znaczace przy wszystkich trzech drogach podawania.Wynalazek ilustruje ponizszy przyklad.Przyklad: 9-^"/2-Hydroksy-1-hydroksymetyloetoksy/-metylo ,7-guanina. Miesza¬ nine 1,4-dwuchlorobutanodiolu-2f3 /111,8 g/, paraformaldehydu /42f2 g/ i eteratu trójflu- orku boru /22 ml/ w suchym acetonitrylu /460 ml/ utrzymywano mieszajac we wrzeniu pod chlodnica zwrotna, do czasu rozpuszczenia materialu stalego. Dodano sita molekularne i w ciagu dalszych trzech godzin utrzymywano mieszanine we wrzeniu pod chlodnica zwrotna. Mie¬ szanine oziebiano, wysuszono dodatkiem dalszej porcji sit molekularnych, przesaczono i odparowano pod zmniejszonym cisnieniem.Oleista pozostalosc dodano do nasyconego roztworu wodoroweglanu sodu /230 ml/ i eks¬ trahowano trzykrotnie takimi samymi objetosciami oczyszczonego eteru. Eterowe ekstrakty wysuszono nad siarczan sodu, przesaczono i odparowano pod zmniejszonym cisnieniem. Pozo¬ stala ciecz przedestylowano pod cisnieniem obnizonym za pomoca pompy wodnej /20 hPa/f zbierajac frakcje 4,5-bis/chlorometylo/-1,3-dioksolanu wrzaca w temperaturze 99-109°C.Mieszanine 4,5-bis/chlorometylo/-1,3-dioksolanu /76,5 g/ i benzoesanu sodu /258 g/ w suchym dwumetyloformamidzie /1500 ml/ ogrzewano mieszajac w temperaturze 142°C w cia¬ gu 18 godzin. Mieszanine oziebiono, przesaczono, a staly produkt przemyto eterem. Lugi macierzyste i popluczki odparowano pod zmniejszonym cisnieniem do sucha i trzykrotnie pod¬ dano rozdzialowi miedzy dwuchlorometan i wode. Warstwy organiczne przemyto woda i wysu¬ szono nad siarczanem sodu. Po przesaczeniu i odparowaniu rozpuszczalnika pozostalosc oczy¬ szczono chromatografia na zelu krzemionkowym w dwuchlorometanie, otrzymujac 4f5-bis/ben- zoiloksymetylo/-1,3-dioksolan w postaci gestego oleju. Próbke analityczna otrzymano przez wykrystalizowanie oleju na powietrzu - temperatura topnienia 66,5-68°C.Do oziebionego /0°C/ roztworu bezwodnika octowego /100 ml/ i stezonego kwasu siarko¬ wego /O,3 ml/ dodano porcjami 4,3-bis-/benzoiloksymetylo/-1,3-dioksolanu /114,2 g/, utrzy¬ mujac wewnetrzna temperature 0-5°C. Roztwór doprowadzono do temperatury pokojowej, a na¬ stepnie ogrzewano na lazni parowej w ciagu 3 godzin /temperatura wewnetrzna 92°C/. Po oziebieniu roztwór wylano do 600 ml wody z lodem i trzykrotnie ekstrahowano oczyszczonym eterem. Eterowe ekstrakty przemyto jednokrotnie woda, jednokrotnie 5 % roztworem wodoro¬ weglanu sodu i w koncu roztworem chlorku sodu. Eterowe ekstrakty wysuszono /NsuSO^/, a klarowany roztwór bursztynowej barwy odparowano pod zmniejszonym cisnieniem, otrzymujac dwubenzoesan 2-acetoksy-3-acetoksymetoksy-butanodiolu-1,4. Próbke analityczna otrzymano przez krystalizacje z benzenu-heksanu. Temperatura topnienia 56-58°C.Mieszanine 2,6-dwuchloropuryny /5»75 g/ i dwubenzoesanu 2-acetoksy-3-acetoksymeto- ksy-butanodiolu-1,4 /14,1 g/ ogrzewano w temperaturze 140°C pod cisnieniem obnizonym za pomoca pompy wodnej, do przejscia mieszaniny w ciekly stop. Po 10 minutach dalszego141 281 11 ogrzewania mieszanine oziebiono i przy mieszaniu dodano kwasu p-toluenosulfonowego /150 g/.W ciagu 20 minut kontynuowano ogrzewanie pod cisnieniem obnizonym za pomoca pompy wodnej, po czym roztwór reakcyjny oziebiono i poddano trzykrotnie rozdzialowi pomiedzy woda i dwu- chlorometanem. Organiczne ekstrakty przemyto jednokrotnie nasyconym roztworem wodorowegla¬ nu sodu, dwukrotnie woda i w koncu jednokrotnie roztworem chlorku sodu. Po wysuszeniu nad siarczanem sodu i przesaczeniu odparowano rozpuszczalnik, a pozostala zóltej barwy piane oczyszczono chromatografia kolumnowa. Po elucji dwuchlorometanem w celu usuniecia miepury- nowych produktów ubocznych, eluowano 50 % octanem etylu-heksanem i odparowano:r.otrzymujac bezbarwny olej o zadawalajacym widmie NMR wytwarzanego dwubenzoesanu 9-//2-acetoksy-3- -/2,6-dwuchloro-9H-puryn-9-ylo/-metoksy-butanodiolu-1,4.Mieszanine dwubenzoesanu 2-acetoksy-3V2,6-dwuchloro-9H-puryn-9-ylo/metoksy-butano- diolu-1,4 /11,5 g/ i azydku sodu /2,6 g/ w 50 ml mieszaniny 1:1 etanol-woda ogrzewano mie¬ szajac Tfl ciagu 4 godzin we wrzeniu pod chlodnica zwrotna. Heterogenna mieszanine odparo¬ wano pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc poddano rozdzialowi miedzy eter i wode.Dwa dodatkowe przemycia fazy wodnej i odparowanie polaczonych, wysuszonych ekstraktów ete¬ rowych daly dwubenzoesan 2-acetoksy-3-/2,6-dwuazo-9H-puryn-9-ylo /metoksy-butanodiolu-1,4.Widma NMR i IR odpowiadaly wytworzonej strukturze.Roztwór dwubenzoesanu 2-acetoksy-3-/2,6-dwuazo-9H-puryn-9-ylo/metoksy-butanodiolu- -1»4- /5,0 g/ w czterowodorofuranie /200 ml/ i metanolu /20 ml/ zawierajacy 190 mg 5% pal¬ ladu na weglu wstrzasano w ciagu 5 dni w atmosferze wodoru, "pod cisnieniem 3500 hPa. Mie¬ szanine przesaczono przez warstwe Celite, a roztwór odparowano pod zmniejszonym cisnie¬ niem. Syropowata pozostalosc przekrystalizowano z metanolu, otrzymujac dwubenzoesan 2-ace- toksy-5-/2,6-dwuamino-9H-puryn-9-ylo/-metoksy-butanodiolu-1,4 o temperaturze topnienia 192-4°C. 2,0^ g tego zwiazku w metanolu /100 ml/ i 40 % wodnej metyloaminie /35 ml/ ogrze¬ wano w ciagu godziny na lazni parowej, po czym odparowano roztwór pod zmniejszonym cis¬ nieniem* Pozostalosc roztarto z eterem w celu usuniecia N-metylo-benzamidu, a nastepnie przskrystalizowano z etanolu, otrzymujac 3-/2,6-dwuamino-9H-puryn-9-ylo/inetoksy-butan::- triol-1,2,4 o temperaturze topnienia 167-9°0.Roztwór 3"/2,6-dwuamino-9H-puryn-9-ylo/metoksy-butanotriolu-1,2,4 /O,7 g, 2,4 mM/ i nadjodanu sodu /O,6 g 2,8 mM/ w wodzie /50 ml/ mieszano w ciagu 3,5 godzin w temperatru- rze pokojowej. W ciagu 5 minut po zmieszaniu reagentów wytracil sie osad. Mieszanine ozie¬ biono, przesaczono i przemyto woda, otrzymujac 2-//2-amino-1,6-dwuwodoro-6-okso-9H-puryn- -9-ylo/-metoksy/-3-hydroksypropanal. W widmie masowym produktu wystepuje sygnal M+ m/e = = 253.Do zawiesiny pochodnej aldehydowej /150 mg, 0,592 mM/ w wodzie /20 ml/ dodano por¬ cjami borowodorek sodu /18 mg, 0,47 mM/. Roztwór mieszano w ciagu nocy w temperaturze po¬ kojowej, oziebiono i za pomoca 4N wodnego kwasu solnego doprowadzono do pH 6. Wytracony osad odsaczono, otrzymujac 9-/V2-hydroksy-1-hydroksymetyloetoksy/-metylo-7-guanine o temperaturze topnienia 248-250°C.Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania pochodnych puryny o wzorze 1, w którym R oznacza grupe hydro¬ ksylowa, a X oznacza atom tlenu i ich fizjologicznie dopuszczalnych soli i estrów, znamienny tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 2, w którym R i X maja wy¬ zej podane znaczenie, jego sól lub ester i ewentualnie, jezeli otrzymamy zwiazki o wzo¬ rze 1 jest zasada, to zasade te przeksztalca sie w dopuszczalna fizjologicznie, kwasowa sól addycyjna, jezeli otrzymany zwiazek o wzorze 1 jest kwasowa sola addycyjna to sól te przeksztalca sie w zasade, jezeli otrzymanym produktem jest zwiazek o wzorze 1 lub jego sola to zwiazek ten lub jego sól przeksztalca sie w fizjologicznie dopuszczalny es-12 141 281 ter zwiazku o wzorze 1 lub w Jego sól i/lub jezeli otrzymanym produktem jest ester zwiazku o wzorze 1, to ester ten przeksztalca sie w zwiazek o wzorze 1 lub w jego dopuszczalna fizjologiczne sól. 2. Sposób wytwarzania pochodnych puryny o wzorze 1, w którym R oznacza grupe hydroksy¬ lowa lub aminowa, a X oznacza atom siarki, i ich fizjologicznie dopuszczalnych soli i es¬ trów, znamienny tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 2, w którym R i X ma¬ ja wyzej podane znaczenie, jego sól lub ester i ewehtualnie, jezeli otrzymamy zwiazki o wzorze 1 jest zasada, to zasade te przeksztalca sie w dopuszczalna fizjologicznie, kwaso- ,wa sól addycyjna, jezeli otrzymany zwiazek o wzorze 1 jest kwasowa sola addycyjna to sól te przeksztalca sie w zasade, jezeli otrzymanym produktem jest zwiazek o wzorze 1 lub jego sola, to zwiazek ten lub jego sól przeksztalca sie w fizjologicznie dopuszczalny ester zwia¬ zku o wzorze 1 lub w jego sól i/lub jezeli otrzymanym produktem jest ester zwiazku o wzo¬ rze 1, to ester ten przeksztalca sie w zwip.zek o wzorze 1 lub w jego dopuszczalna fizjolo¬ gicznie sól, 3o Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 1, w którym X oznacza atom siarki, a R oznacza grupe hydroksylowa. 4. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 2, w którym X oznacza atom siarki, a R oznacza grupe aminowa. 5» Sposób wytwarzania pochodnych puryny o wzorze 1, w którym R oznacza grupe aminowa, a X oznacza atom tlenu i ich fizjologicznie dopuszczalnych soli i estrów, znamien¬ ny tym, ze redukuje sie zwiazek o wzorze 2, w którym R i X maja wyzej podane znacze¬ nie, jego sól lub ester i ewentualnie, jezeli otrzymany zwiazek o wzorze 1 jest zasada, to zasade te przeksztalca sie w dopuszczalna fizjologicznie, kwasowa sól addycyjna, jezeli otrzymany zwiazek o wzorze 1 jest kwasowa sola addycyjna to sól te przeksztalca sie w za¬ sade jezeli otrzymanym produktem jest zwiazek o wzorze 1 lub jego sola to zwiazek ten lub jego sól przeksztalca sie w fizjologicznie dopuszczalny ester zwiazku o wzorze 1, lub w je¬ go sól i/lub jezeli otrzymanym produktem jest ester zwiazku o wzorze 1, to ester ten prze¬ ksztalca sie w zwiazek o wzorze 1 lub jego dopuszczalna fizjologicznie sól.R N K/M I CHzXCHCH20H CH20H Wiór I R HJM i v Cl-^CHCH20H CHO Nzór 2 Pracownia Poligraficzna UP PRL. Naklad 100 egz Cena 130 zl PL PL