K.A.: Betonnen opzetter voor houten funderingspalen Beschrijving
De uitvinding heeft betrekking op een betonnen oplanger bestaande uit een massief betonblok met wapening en een metalen bus, gevormd door een cilinder en een plaat, die de cilinder aan één zijde af dicht en tegen het betonblok aanligt.
Vele decennia geleden werd de verbinding tussen betonblok en houten heipaal of funderingspaal tot stand gebracht door een centrale dookpen of -bus en een smalle metalen ring, die fungeerde als een mesband om de kop van de heipaal bij het inslaan van de dookpen tegen splijten te beschermen. Een dergelijke verbinding is, doordat de smalle mesbandring weinig grip heeft op de paalkop, niet zeer stabiel. Daarnaast biedt de verbinding geen bescherming tegen opkruipend grondwater, waardoor de mesbandring gemakkelijk wegroest, en de fundering onbetrouwbaar wordt.
Om deze bezwaren uit te sluiten is men overgegaan tot een opzetter van het omsluitende type. Dat betekent, dat de klembandring vervangen is door een bus, waarvan de cilinderhoogte vele malen groter is dan de breedte van de klemband, die men zo diep inheit, dat de bovenzijde van de bus - dus de plaat - 50 cm onder de laagste stand van het grondwater ligt.
Voor de bevestiging van de bus aan het betonblok werd gebruik gemaakt van pennen, die enerzijds op, in of door de plaat van de bus gelast werden en met hun andere einde tijdens het gieten van het betonblok daarin mee verankerd werden.
Bij sommige constructies gaf men er de voorkeur aan om de pennen eerst in het beton te verankeren en daarna de over geringe afstand buiten het betonblok uitstekende peneinden aan de plaat van de bus vast te lassen. Dat is minder eenvoudig dan het lijkt. Vandaar dat men heeft gezocht naar een andere, eenvoudigere en snellere manier om de verbinding te realiseren.
De oplossing, die de uitvinding voor dit probleem aandraagt, heeft tot kenmerk, dat uit het betonblok metalen pennen uitsteken, die verbonden zijn met de metalen cilinder. Doordat de plaat nu geen rol meer speelt bij de bevestiging van de pennen aan de bus, levert dit een flinke besparing op aan tijd en moeite.
Verdere voordelen zijn te verkrijgen, wanneer volgens de uitvinding de uitstekende einden van de metalen pennen bevestigd zijn aan de buitenomtrek van de cilinder. Deze omtrekspennen lopen dus van de cilinderomtrek tot in het betonblok, door de plaat heen, zodat een snelle en eenvoudig te realiseren verbinding wordt verkregen.
De pennen kunnen eerst aan de cilinder gelast zijn, waarna de vrije einden met het betongieten in het blok verankerd worden. Omgekeerd kunnen de pennen eerst in het betonblok mee ingegoten worden, waarna de uitstekende einden aan de buitenomtrek van de cilinder gelast worden. Hierbij moet wel gelet worden op de juiste plaatsing en centrering van de ankerpennen in het betonblok voor het gieten, zodat de uitstekende peneinden zo goed mogelijk raken aan de cilinderomtrek. Tijdens het gietproces zouden de pennen iets verplaatst kunnen worden ten opzichte van hun geplande positie.
De problemen, die zich kunnen voordoen bij het mee ingieten van aan de cilinder aan te lassen ankerpennen, worden voor een groot deel geëlimineerd, wanneer - volgens de uitvinding - de uit het betonblok uitstekende pennen een verlengstuk vormen van de vertikale hoofdwapening. Hiermede wordt een nog grotere eenvoud en snelheid bereikt bij het maken van de verbinding tussen betonblok en bus, omdat geen afzonderlijke pennen in het beton mee ingegoten behoeven te worden. Men behoeft alleen te zorgen, dat de toch al aanwezige vertikale wapening over een zekere lengte buiten het blok uitsteekt.
De uitvinding zal hieronder aan de hand van bijgaande tekeningen nader worden toegelicht.
Figuur 1 laat een eerste realisatievorm van de uitvinding zien met afzonderlijke verankeringspennen? en
Figuur 2 toont een tweede realisatievorm van de uitvinding, waarbij de uitstekende pennen gevormd worden door verlengstukken van de vertikale hoofdwapening.
In fig. 1 is een opzetter 10 volgens de uitvinding weergegeven, die gevormd wordt door een massief betonblok 11 met langswapening 12 en spiraalwapening 13. Het betonblok 11 is met een holle bus 15 verbonden door middel van verankeringspennen 19.
De holle bus 15 bestaat uit een cilinder 16, die aan één zijde afgesloten is door een vlakke plaat 17, welke tegen het betonblok 11 aanligt. De cilinder 16 heeft een inwendige diameter, die iets groter is dan de diameter van de (niet-weergegeven) kop van de heipaal, zodat de bus bij het opzetten nauw over de paalkop heen past. De uitwendige diameter van de cilinder 16 is vrijwel gelijk aan de dwarsafmeting van het betonblok 11.
De verankeringspennen 19 zijn op een aantal plaatsen aan de omtrek van de cilinder 16 gelast en zijn met hun axiaal buiten de bus 15 uitstekende einden verankerd in het betonblok 11, waarbij zij dus tevens door de vlakke plaat heenlopen. Het aantal pennen 19 kan vier of zes of een willekeurig aantal zijn.
In fig. 2 ziet men een uitvoeringsvorm, welke een variant is op die van fig.l. Hier zijn de afzonderlijke verankeringspennen 19 in fig.l vervangen door verlengstukken 21 van de vertikale hoofdwapening 12*van de wapening in het betonblok 11. Deze verlengstukken 21 zijn - evenals de pennen 19 in fig.l - aan de buitenomtrek van de cilinder 16 gelast.