NL9101917A - Werkwijze voor het zuiveren van afvalwater, alsmede inrichting te gebruiken bij deze werkwijze. - Google Patents

Description

Werkwijze voor het zuiveren van afvalwater, alsmede inrichting te gebruiken bij deze werkwijze.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het zuiveren van afvalwater, alsmede op een inrichting te gebruiken bij deze werkwijze.

Inrichtingen voor het zuiveren van afvalwater zijn algemeen bekend. De gebruikelijke installaties zijn gericht op het verlagen van het gehalte aan organische componenten en stikstof in het afvalwater.

Bij dergelijke gebruikelijke installaties blijft echter het gehalte aan fosfor nagenoeg ongewijzigd.

Een vergaande reductie van de lozing van de zogenaamde prioritaire stoffen, waaronder ook stikstof en fosfaat vallen, is echter gewenst.

Voor deze vergaande verwijdering van stikstof en fosfaat moeten nieuwe afvalwaterzuiveringsinrichtingen (RWZI's) worden ontwikkeld.

Tot op heden zijn RWZI's gebouwd, die met behulp van fysische, biologische en/of chemische technieken het afvalwater gedeeltelijk reinigen. Een dergelijke rioolwaterzuiveringsinrichting bestaat grofweg uit de volgende onderdelen: (1) een grof filter; (2) een zandvang; (3) een voorbezinktank; (4) een (gedeeltelijk) belucht bekken; (5) een nabezinktank; (6) een slibindikker; (7) desgewenst een slibgisting;

In de trappen 1, 2 en 3 worden met behulp van fysische technieken deeltjes uit afvalwater verwijderd. In trap 4 worden biologische afbreekbare componenten door micro-organismen afgebroken. Het actief slib van laagbe-laste systemen (bijvoorbeeld een oxydatiesloot of carrousel) bevat naast heterotrofe bacteriën, die biologisch afbreekbaar organisch materiaal omzetten, tevens autotrofe nitrificerende bacteriën, die ammonium omzetten in nitraat.

Soms zijn er ook denitrificerende organismen die het gevormde nitraat omzetten in onschadelijk stikstofgas. De denitrificatie is in deze RWZI's vaak onvolledig met als gevolg dat het effluent relatief veel nitraat-stikstof bevat.

Het slib van hoogbelaste RWZI's bevat doorgaans geen of een kleine populatie nitrificerende micro-organismen, waardoor in deze systemen de nitrificatie niet of onvolledig plaatsvindt. Vooral bij lage temperaturen is de nitrificatie activiteit laag.

Het effluent van deze RWZl's bevat derhalve veel ammonium stikstof. Het fosfaat in het afvalwater wordt in de bestaande installaties slechts ft voor ongeveer 30% verwijderd, met als gevolg dat het gezuiverde afvalwater een relatief hoge concentratie fosfaat bevat.

Gevonden werd nu een werkwijze van het in de aanhef beschreven type, die daardoor is gekenmerkt, dat wordt gezuiverd met behulp van drie soorten actief slib, waarbij a) in de eerste stap gelijktijdig fosfaat langs biologische weg wordt verwijderd en het chemisch en biologisch zuurstofverbruik (CZV en BZV worden verlaagd in een hoog belast actief slibsysteem, b) in een tweede trap een nitrificatie wordt uitgevoerd waarbij ammonium wordt omgezet in nitraat en c) in een derde trap een denitrificatie wordt uitgevoerd onder toepassing van een koolstofbron.

Bij deze werkwijze blijkt het mogelijk te zijn een hoge hydraulische belasting toe te passen. Tevens blijkt een biologische defosfatering mogelijk.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding kan met niet voorbezonken afvalwater worden gewerkt. Uiteraard is het achterwege kunnen laten van een voorbezinking een groot voordeel.

Een inrichting volgens de uitvinding kan op eenvoudige en doelmatige wijze worden ingebouwd in een bestaande RWZI.

Bij de werkwijze volgens de uitvinding worden in trap a) procesomstandigheden gecreëerd die de biologische fosfaatverwijdering tegelijk laten verlopen met een verlaging van het CZV en het BZV.

Een nieuw element bij deze werkwijze is dat in trap a) een biomassa wordt gekweekt die op biologische wijze fosfaat kan verwijderen en ook organische componenten (BZV) kan oxyderen bij hoge slibbelasting. Door de hoge slibbelasting treedt geen nitrificatie op, wat voordelig is voor de P-opname door het slib. De biologische defosfatering wordt namelijk door nitraat gestoord. Tevens is het spuislib zeer goed te verzuren waardoor een grote hoeveelheid vetzuren beschikbaar komt. Welke vetzuren gebruikt kunnen worden als hoofdbron bij de denitrificatie-trap.

Voorts verwijderen fysisch-chemische processen in trap a) eveneens componenten. Het effluent van trap a) zal naast de restfractie aan CZV en BZV nog bevatten.

In trap b) wordt een nitrificatie uitgevoerd en wordt ammonium omgezet in nitraat. Deze nitrificatie wordt verstoord als heterotrofe bacteriën die BZV in het infuent als groeisubstraat benutten, de nitrificerende bacteriën gaan overwoekeren. Bij voorkeur wordt hier een biomassa toegepast die op een dragermateriaal groeit. De menging in de reactor wordt doelmatig in stand gehouden door beluchting onder de pakketten dragermateriaal. Het verdient de voorkeur de biofilm op het dragermateriaal niet dik te laten worden om dichtgroeien van het dragermateriaal te voorkomen. De dikte van de biofilm op het dragermateriaal kan doelmatig worden beïnvloed door het beluchtingsregime of door de hydraulische belasting.

De BZV/Nj^ verhouding bij de nitrificatie bedraagt bij voorkeur 0,5 - 1,5.

Trap c) wordt gevoed met effluent van trap b). In deze trap wordt een denitrificatie uitgevoerd onder toepassing van een koolstofbron. Geschikt als externe koolstofbron is bijvoorbeeld methanol of ook aardgas. Als interne koolostofbron kunnen bijvoorbeeld vetzuren worden benut. In deze derde trap wordt bij voorkeur een propellerroerder of vijzelroerder toegepast, die centraal in het vat is geplaatst. In deze trap kan polacel als dragermateriaal voor de biomassa fungeren.

Toepassing van een dragermateriaal voor de biomassa in een dergelijke trap is nieuw.

De dikte van de biofilm op het dragermateriaal wordt gereguleerd door de stroomsnelheid van de watermassa langs het dragermateriaal met de roerder te variëren.

Een inrichting volgens de uitvinding wordt schematisch weergegeven in fig. 1. In deze figuur is 1 het influent van de eerste trap, 2 geeft het retourslib aan, 3 is de geroerde anaërobe reactor van de eerste trap, 4 is de beluchte reactor van de eerste trap, 5 is een tussenbezinkvat, waarbij 6 spuislib wordt afgevoerd en van waaruit ook via leiding 2 retourslib naar de eerste reactor wordt toegevoerd.

Vanuit het tussenbezinkvat (5) gaat effluent via leiding 9 naar de tweede trap (10). Vanuit (10) stroomt het water via leiding 13 naar de derde trap in vat (12) dat voorzien is van een toevoer voor een koolstofbron (14) en voorts voorzien is van een overloop (16) .

De eerste trap wordt geënt met biologisch defosfaterend slib, de tweede trap wordt geënt met nitrificerend slib. De derde trap wordt geënt met denitrificerend slib. In de aanloopfase mag de reactor niet te hoog worden belast. Dit leidt tot een efficiënt en betrouwbaar systeem.

Om te voorkomen dat de nitrificatie wordt geremd, mag de zuurstof-concentratie niet beneden 1,5 mg 02/l dalen.

De derde trap wordt geënt met denitrificerend slib en wordt gevoed met effluent van de tweede trap. Voor denitrificatie zijn koolstofbronnen noodzakelijk en daarom moeten deze in de derde trap worden toegevoegd.

Dit kan bijvoorbeeld geschieden in de vorm van toevoeging van methanol of ook van intern gegenereerde vetzuren. De bruikbaarheid van uitgespoeld slib als BZV bron voor denitrificatie kan ook worden benut.

De biomassa in de derde trap zal voor het grootste gedeelte bestaan uit denitrificerende bacteriën. Het influent bevat afhankelijk van het zuurstofgehalte in trap 2 nog zuurstof dat eerst nog moet worden weggevangen, voordat nitraat kan worden gereduceerd. Het water zal daarom een minimale tijd in de ideaal gemengde reactor moeten blijven voordat alle nitraat is omgezet in stikstofgas.

De dosering van de koolstofbron moet goed worden afgestemd op het nitraatgehalte van het influent om te voorkomen, dat BZV of nitraat in het effluent terecht komt. Uit de literatuur j.p. van der Hoek, P.J.M. Latour en A. Klapwijk. Denitrification with methanol in the presence of high salt concentration and at high pH levels, Applied Microbiology Biotechnology (1987), 27, 199-205, zijn waarden bekend voor de verhouding methanol/NO3-N van ongeveer 2,5 (g/g).

Vaak kan het voordelig zijn de beschreven inrichting uit te breiden met op zichzelf bekende onderdelen, zoals een grof rooster, een zandvang en een voorbezinktank als voorzuivering. Indien slib uitspoeling optreedt in de derde trap dient het effluent een nazuivering te ondergaan, waarbij het zwevend stof wordt verwijderd.

De eerste bioreactor is een hoogbelaste propstroomreactor en is gevuld met vlokkig actief slib (3 en 4). Het actief slib bezit een hoge activiteit met als gevolg dat de hydraulische verblijftijd kort is. Door de hoge slibbelasting krijgen nitrificerende bacteriën geen kans om zich in het systeem te handhaven. Door het aanleggen van specifieke procescondities wordt de groei van fosfaataccumulerende bacteriën, waaronder Acine-tobacter, en van heterotrofe bacteriën gestimuleerd.

Het eerste deel van de reactor (3) is niet belucht en moet worden geroerd terwijl het tweede deel wel wordt belucht. Menging vindt in dit deel plaats door middel van beluchting. Deze bioreactor kan worden gevoed met ruw of voorbezonken afvalwater. Het voordeel van een bedrijfsvoering met ruw afvalwater is de besparing van een voorbezinktank.

Het afvalwater wordt tezamen met het retourslib (2) gemengd in de niet-beluchte fase (3). Na een minimale verblijftijd, waarin het fosfaataccumulerende slib het fosfaat vrijgeeft komt het slibwatermengsel in de beluchte zone (4), alwaar het fosfaat in overmaat water wordt opgenomen. Hierbij is sprake van "luxury uptake", dat wil zeggen, er wordt in de aerobe zone meer fosfaat opgenomen dan eerst in de anaërobe zone is toegestaan.

Het slibwatermengsel wordt van elkaar gescheiden in de tussenbe-zinktank (5). De met het influent aangevoerde belasting aan het fosfaat wordt afgevoerd via het spuislib (6). In de tussenbezinktank (5) kan sprake zijn van een lichte afgifte van fosfaat door het bezonken slib als gevolg van anaërobe omstandigheden. De verblijftijd in de tussenbezinktijd van deze uitvinding kan kort zijn, daar het slib door de hoge belastingen goede bezinkingseigenschappen heeft verkregen.

In de hele eerste bioreactor (3+4) vindt bovendien afbraak plaats van biologisch afbreekbare organische componenten waardoor het CZV/BZV-gehalte van het afvalwater sterk wordt gereduceerd. Een fractie van de aangevoerde hoeveelheid stikstof wordt opgenomen door de biomassa.

Het effluent van de hoogbelaste eerste trap bevat derhalve weinig fosfaat (bijvoorbeeld <1 mg/1), weinig CZV (<100 mg/1) maar nog relatief veel stikstof (>40 mg/1).

Het stikstof dat in het effluent van de eerste trap aanwezig is, wordt in de tweede trap genitrificeerd (10). De tweede trap kan een prop-stroom of gemengd systeem zijn waarin nitrificerende organismen op een dragermateriaal zijn gehecht. Verschillende dragermaterialen kunnen worden toegepast. In de voorbeelden is Polacel "type CF" gebruikt van de firma Polacel B.V., een materiaal dat tevens wordt gebruikt als dragermateriaal van micro-organismen in biorotoren. Polacel heeft een hoog specifiek oppervlak (tot 250 m2/m3) waardoor hoge biomassaconcentraties haalbaar zijn.

Met behulp van bellenbeluchting wordt de benodigde zuurstof ingébracht. Door de reactorconfiguratie gunstig te kiezen, kan door de beluchting een natuurlijke circulatie in de reactor worden gecreëerd.

Als gevolg van de omzetting van ammonium in nitraat door nitrificerende bacteriën worden protonen gevormd waardoor de pH van het water zal dalen. Indien zacht afvalwater, met een tekort aan bufferend vermogen wordt gezuiverd moet in de tweede trap waarschijnlijk een pH-regeling worden aangebracht, om te voorkomen dat de waterfase te zuur wordt (pH >6,5).

Het effluent van de tweede trap bevat veel nitraat dat verwijderd moet worden voordat het geloosd mag worden op het oppervlaktewater. De omzetting van nitraat in stikstofgas door heterotrofe denitrificerende organismen vindt plaats in de derde trap.

Ook voor deze trap (12) wordt uitgegaan van een slib op dragersysteem. In overeenstemming met de nitrificatietrap (10) kan voor een systeem met interne circulatie (ideaal gemengd) worden gekozen. Deze zal dan evenwel kunstmatig, bijvoorbeeld met behulp van een propellor moeten worden gecreëerd.

Door deze configuratie wordt een ideale menger benaderd wat voordelen biedt voor het systeem. Eventuele voor de denitrificerende micro-organismen toxische componenten worden sterk verdund met als gevolg dat de kans op inactivering gering is.

Aan het influent van de derde trap (12) moet een extra koolstofbron worden toegevoegd om de activiteit van de heterotrofe denitrificerende bacteriën niet-koolstof gelimiteerd te laten verlopen.

Het gebruik van een koolstofbron, bijvoorbeeld methanol, lagere vetzuren of methaan moet goed worden afgestemd op het nitraatgehalte in het influent van de derde trap. Indien de hoeveelheid koolstofbron te hoog is in verhouding tot de nitraathoeveelheid, neemt het BZV-gehalte in het effluent toe, wat ongewenst is. Anderzijds neemt het nitraat-gehalte in het influent toe als de koolstofbron in te geringe mate wordt toegevoegd.

Het hier beschreven reactor-ontwerp, kan communaal afvalwater snel en efficiënt zuiveren. Opgemerkt wordt dat hoge verwijderingsrendementen met betrekking tot CZV/BZV, stikstof en fosfaat met dit systeem haalbaar zijn. Zodoende kan een afvalwaterzuiveringsinstallatie worden verkregen met een relatief gering ruimtebeslag.

In figuur 2 is schematisch een methode weergegeven waarin de gene-rering van de koolstofbron ten behoeve van de denitrificatie centraal staat. In deze figuur hebben de symbolen dezelfde betekenis als in figuur 1. Zoals reeds eerder beschreven is een koolstofbron benodigd om het nitraat in de derde bioreactor (12) met behulp van denitrificerende bacteriën om te zetten in stikstofgas. In de voorgaande twee trappen is het BZV vergaand verwijderd met als gevolg dat in het influent van de derde trap onvoldoende BZV aanwezig is om het nitraat volledig te deni-trificeren. De koolstofbron kan binnen de rwzi worden gegenereerd door spuislib van de eerste bioreactor te verzuren in een verzuringsreactor (17). Door de anaërobe condities die in de anaërobe verzuringsreactor heersen, komen vetzuren uit het spuislib vrij.

De verblijftijd in de verzuringsreactor kan relatief kort zijn om te voorkomen dat methanogene bacteriën gevormde vetzuren verder omzetten in biogas. Deze techniek kan voordelig worden gecombineerd met de werkwijze volgens de uitvinding.

Het schema waarin een koolstofbron door middel van verzuring van slib wordt gegenereerd, kan worden voorgesteld als beschreven in figuur 2. Hierbij moet rekening worden gehouden met het spuislib dat hoge concentraties fosfaat bevat dat onder anaërobe condities vrijkomt. Het verzuurde slib bevat naast vetzuren een relatief hoge concentratie fosfaat en zwevend materiaal. Het slib kan door middel van een bezinkings- of filtratiestap van de waterfase worden gescheiden. De waterfase met daarin vetzuren en fosfaat passeert vervolgens een fosfaatprecipitatie-trap (20), waarin het fosfaat door middel van flocculatie met een vlokmiddel, bijvoorbeeld gebluste kalk of natronloog, en precipitatie wordt neergeslagen. De in de waterfase overgebleven vetzuren kunnen als koolstofbron fungeren in de derde trap (12).

De in figuur 3 weergegeven modificatie is een recirculatie van nitraathoudend water naar het beluchte deel van de eerste trap (4).

Het is bekend (Vlekke e.a., Environ. Techn. Lett. 9, blz. 791 -796), dat fosfaat-accumulerende bacteriën niet alleen zuurstof maar ook nitraat als electronenacceptor kunnen benutten. Het fosfaat-accumulerend vermogen van bacteriën wordt door het gebruik van nitraat in plaats van zuurstof niet beïnvloed. Door een gedeelte van nitraathoudend effluent uit de tweede trap te recirculeren over de eerste trap kan de beluchting in de eerste reactor worden gereduceerd, waardoor de exploitatiekosten van het systeem kunnen worden beperkt. Desgewenst kan het nitraat eerst met bijvoorbeeld een stofspecifiek membraan worden geconcentreerd om vervolgens als geconcentreerde oplossing aan de eerste trap te worden toegevoegd.

Uiteraard moet de recirculatie van nitraathoudend water op de behoefte worden afgestemd.

Een ander voordeel van de recirculatie van nitraathoudend afvalwater over de eerste trap is de verminderde aanvoer van nitraat naar de derde trap met als gevolg dat kan worden bespaard op het koolstofverbuik van de derde trap. Dit laatste resulteert tevens in een reductie van de exploitatiekosten.

Voorbeeld 1

Gewerkt werd in een proefopstelling op semi-technische schaal geconstrueerd volgens het blokschema volgens figuur 1. Hierin werden hydraulische aspecten van de afzonderlijke trappen bestudeerd. De eerste trap bestaat uit twee rechthoekige PVC-bakken (100 liter elk) die in serie zijn geschakeld gevolgd door een bezinktank. Elke bak is door schotten verdeeld in zes compartimenten die met elkaar in verbinding staan via ronde gaten in de schotten. Door deze configuratie wordt een propstroomreactor verkregen.

Compartiment 1 tot 6 worden geroerd door middel van peddelroerders en de compartimenten 7 tot 12 worden gemengd door middel van beluchten.

De tweede trap bestaat uit een rechthoekige rvs-reactor (inhoud 200 liter) en is voor 60% gevuld met Polacel dragermateriaal (250 m2/m3. De bioreactor wordt onder de twee pakketten dragermateriaal belucht door middel van bellenbeluchting.

De derde trap is een ronde rvs-reactor (200 liter) die voor 80% gevuld is met pakkingsmateriaal.

In het midden van deze reactor (3) is in een verticale kolom een schroef geplaatst die wordt aangedreven met een motor (50 tpm), die zorg draagt voor de stroming en de menging.

De stroming en mengpatronen werden met behulp van kleurstoffen bestudeerd. Een pulsdosering in de eerste reactor liet zien dat de reactor bestaat uit 9,5 mengers terwijl 10% van de reactor uit "dode ruimte" bestaat. Het verwachte aantal mengers van twaalf werd niet bereikt en tevens was de "dode ruimte" relatief groot en daarom is de beluchtingsin-tensiteit en de roerfrequentie verhoogd. Beide modificaties leverden het gewenste resultaat op.

Een pulsinjectie in de tweede trap liet zien dat het mengpatroon van de reactor vrijwel die van een ideale menger benaderde. Het aantal mengtrappen bedroeg 1.6 en de "dode ruimte" 5%.

Een ideaal menggedrag werd eveneens waargenomen in de derde trap het aantal mengtrappen bedroeg 1.6 en de dode ruimte 18%. Uit de resultaten blijkt dat na het uitvoeren van enkele aanpassingen de stromingspro-fielen van de afzonderlijke trappen voldoen aan het verwachtingspatroon.

Voorbeeld 2

De eerste trap van de pilot plant is, nadat de reactor was geënt met fosfaat-accumulerend slib, gevoed met niet-voorbezonken afvalwater. Door de reactor te enten met specifieke slib was de opstartfase relatief kort (één week). De hydraulische verblijftijd bedroeg zes uur en de slib-belasting bedroeg 0,45 kg CZV/kg ds.d. In deze trap zijn CZV en het fosfaat de belangrijkste componenten die moeten worden verwijderd. Daarom zijn in figuur 4 en 5 uitsluitend gehalten van deze componenten van het influent en effluent van de eerste trap weergegeven. De waarden die zijn weergegeven zijn de resultaten van niet-gefiltreerde monsters van influent en effluent.

De influent-fosfaatconcentratie varieerde van 5-14 mgp/1 en het effluent-gehalte was gemiddeld lager dan 1.0 mgp/1. In de figuren zijn enkele uitschieters te zien die het gevolg waren van regenval waardoor het afvalwater sterk verdund werd en van mechanische storingen bij de monstemame en bij de proefopstelling.

Door het uitspoelen van slib is van enkele metingen de effluent-totaal-fosfaatconcentratie nadelig beïnvloed.

Het CZV-gehalte in het effluent bedroeg minder dan 100 mg02/l en een zuiveringsrendement van meer dan 85% werd gerealiseerd.

Dit experiment toont aan dat de eerste trap gebruikt kan worden om fosfaat en organische componenten uit afvalwater te verwijderen.

Voorbeeld 3

De tweede trap is, na enting met nitrificerend slib uit een laag-belaste actief slib proefopstelling, gevoed met effluent van de eerste trap. de hydraulische verblijftijd bedroeg zes uur en de gemiddelde stik-stof-slibbelasting 1,1 g Nkj/m2.d. In figuur 6 is het verloop van het stikstof-Kjedahl in het influent en het effluent in de tijd weergegeven. De monsters zijn niet-gefiltreerde mengmonsters van twee, drie of vier dagen. Tevens is in figuur 6 het verloop in de tijd van het nitraat-ge-halte in het effluent van de tweede trap weergegeven.

Figuur 6 laat zien dat de tweede trap goed in staat is het stikstof-Kjedahl om te zetten in nitraat. Duidelijk is zichtbaar dat een opstartperiode vereist was van enkele weken.

Na een opstartfase had zich een dunne biofilm ontwikkeld op het dragermateriaal, die een hoge nitrificatie-activiteit bezat (1 g NH4-N/ma.d).

Het gehalte nitriet in de reactor was gedurende het gehele experiment minder dan 1 mg N02-N/1 en is niet weergegeven in de grafiek.

Bovenstaande toonde aan dat de proefopstelling in de gebruikte configuratie goed toepasbaar is. De menging in de reactor is goed en er vond een goede nitrificatie plaats.

Experiment 4

Het in de tweede trap gevormde nitraat wordt in de derde trap, met behulp van denitrificerende micro-organismen omgezet in stikstofgas. Methanol werd gebruikt als externe koolstofbron voor de denitrificerende micro-organismen. In figuur 7 zijn de resultaten weergegeven van een experiment met de denitrificatiereactor. Daarvoor is de derde trap geënt met denitrificerend slib uit een rzwi, waarna de reactor werd gevoed met effluent van de tweede trap. De hydraulische verblijftijd bedroeg zes uur.

Het nitraat-gehalte in het influent was in de beginfase laag met als gevolg dat de nitraat-stikstofbelasting laag was, echter, na verloop van enkele weken nam het nitraat-gehalte toe waarnaar een maximale ni-traat-N slibbelasting werd verkregen van 1,2 g N03-N/m2.d.

De biofilm die op het dragermateriaal ontstond, had goede hech-tingseigenschappen. Hoewel regelmatig uitgèspoeld slib in het effluent voorkwam, bleek het zwevend stofgehalte niet hoger te zijn dan van conventionele rzwi's. Mogelijk zal in de toekomst een effluent polishing stap als nabehandeling moeten worden nageschakeld.

Methanol was een goede koolstofbron voor denitrificerende organismen, nitraat-effluentwaarden van 0-1,5 mg/1 waren geen uitzonderingen. De pH van de reactor steeg als gevolg van de denitrificatie-activiteit tot waarden van pH 7.5. De pH-stijging werd in belangrijke mate veroorzaakt door een toename in bicarbonaat.

Experiment 4 laat duidelijk zien dat de ontworpen bioreactor gebruikt kan worden als denitrificatie-reactor. Echter, een koolstofbron moet worden toegevoegd om de denitrificatie te laten verlopen.

De experimenten tonen aan dat de hier beschreven uitvinding toegepast kan worden om communaal afvalwater efficiënt en vergaand te zuiveren. Het spreekt vanzelf dat, hoewel de uitvinding is beschreven naar aanleiding van de resultaten behaald in de proefopstelling, dit niet betekent dat de uitvinding niet in een andere configuratie van de biore-actoren kan worden uitgevoerd.

Claims (10)

1. Werkwijze voor het zuiveren van afvalwater, met het kenmerk, dat men zuivert met behulp van drie soorten actief slib waarbij a) in een eerste trap gelijktijdig fosfaat langs biologische weg wordt verwijderd en het chemisch en biologisch zuurstofverbruik wordt verlaagd in een hoog belast actief slibsysteem. b) in een tweede trap een nitrificatie wordt uitgevoerd waarbij ammonium wordt omgezet in nitraat en c) in een derde trap een denitrificatie wordt uitgevoerd onder toepassing van een koolstofbron.

2. Werkwijze volgens conclusie 1,met het kenmerk, dat men de eerste trap in meer dan één reactor uitvoert, waarbij in de reactoren afwisselend een anaërobe en een aerobe zuivering wordt toegepast.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 of 2,met het kenmerk, dat men de derde trap voedt met verzuurd slib uit de eerste trap of met een externe koolstofbron.

4. Werkwijze volgens conclusie 1-3, met het kenmerk, dat men tussen de eerste en de tweede trap een tussenbe-zinktank toepast, waaruit fosfaatrijk slib kan worden gespuid.

5. Werkwijze volgens conclusie 1-4, met het kenmerk, dat men de menging in de tweede trap in stand houdt door beluchting onder de pakketten dragermateriaal.

6. Werkwijze volgens conclusie 5, met het kenmerk, dat men de dikte van de biofilm op het dragermateriaal beïnvloedt door het beluchtingssysteem of de hydraulische belasting.

7. Werkwijze volgens conclusie 4,met het kenmerk, dat men een propellerroerder of vijzelroerder toepast voor de menging in de reactor van de derde trap.

8. Werkwijze volgens conclusie 1-7, met het kenmerk, dat men effluent van de tweede trap recirculeert over de beluchte fase van de eerste trap ten behoeve van vermindering van de zuurstofinbreng in de eerste trap en een verminderde denitrificatie-activiteit in de derde trap.

9. Werkwijze volgens conclusie 1-8,met het kenmerk, dat men spuislib van de eerste trap verzuurt om vetzuren te genereren, die kunnen worden gebruikt als koolstofbron bij de derde trap.

10. Werkwijze volgens conclusie 9,met het kenmerk, dat men het verzuurde spuislib scheidt in een water- en een slibfractie, waarna de waterfractie aan een flocculatie/precipitatie wordt onderworpen om opgelost fosfaat te precipiteren, alvorens de waterfase met daarin opgeloste vetzuren toe te voegen aan de derde trap.