NL194286C - In-lijn elektronenkanon met verbeterde convergentie. - Google Patents

Description

1 194286

In-lIJn elektronenkanon met verbeterde convergentie

De uitvinding heeft betrekking op een in-lijn elektronenkanon voor een kleurenelektronenstraalbuis, omvattende een triodesectie voor het opwekken van drie elektronenbundels die elk een verticaal objectpunt, 5 een horizontaal objectpunt, een verticale emittantie en een horizontale emittantie hebben, en een hoofdlens die een verticale brandpuntsafstand en een horizontale brandpuntsafstand heeft voor het convergeren van de drie elektronenbundels in responsie op een aangelegde focusseringspotentiaal, waarbij voor elk van de drie elektronenbundels de verticale emittantie kleiner is dan de horizontale emittantie.

Een dergelijke elektronenstraalbuis is bekend uit de Europese octrooipublicatie EP-A-0.124.941.

10 Het elektronenbundelafbuigsysteem dat in het algemeen in een dergelijke elektronenstraalbuis wordt gebruikt, die een in-lijn elektronenkanon volgens de stand van de techniek heeft, convergeert de drie elektronenbundels automatisch op het weergeefscherm, waarbij aldus geen dynamische convergentie-schakeling is vereist. Daardoor wordt een niet-unifbrm automatisch convergentiesysteem verkregen dat het horizontale magnetische afbuigveld op een tonwijze vervormt. Met de vele voordelen, zoals lage kosten, 15 gemakkelijke instelling, en weinig verandering in convergentie in de tijd, wordt dit systeem thans wijd verbreid gebruikt.

De vierpolige component die het gevolg is van het door het hierboven genoemde automatisch convergerende afbuigjuk voortgebrachte niet-unifórme magnetische veld, veroorzaakt echter astigmatisme in de afgebogen elektronenbundels. De elektronenbundels zijn daardoor onderhevig aan een convergentie-effect, 20 namelijk een afbuigaberratie, in de verticale richting, als een resultaat waarvan de afgebogen elektronen-bundelstip in de verticale richting is overgefbcusseerd, hetgeen aanleiding geeft tot een bijzonder lange halo aan de kanten van het scherm en de verticale resolutie verslechtert

Een probleem is echter dat optimale föcussering in de horizontale richting altijd wordt gehandhaafd, zodat indien deze optimaal zou zijn gecorrigeerd in de verticale richting, er onderfocussering in de 25 horizontale richting zou zijn, hetgeen zou resulteren in verslechtering van de horizontale resolutie.

Het is een doel van de onderhavige uitvinding om in alle gebieden van het scherm te voorzien in een hoge resolutie.

Een ander doel van de uitvinding is om een scherp gefocusseerde stip bij zowel het midden als aan de kanten van het scherm te verkrijgen.

30 Weer een ander doel van de uitvinding is om de diameter van de gefocusseerde stip te reduceren.

Hiertoe wordt het elektronenkanon overeenkomstig de uitvinding gekenmerkt, doordat voor elk van de drie elektronenbundels het horizontale objectpunt verder van de hoofdlens af ligt dan het verticale objectpunt, en de verticale brandpuntsafstand kleiner is dan de horizontale brandpuntsafstand.

35 De uitvinding zal nu gedetailleerder worden beschreven aan de hand van de aangehechte tekening, waarin: figuur 1 een aanzicht in doorsnede zoals gezien van bovenaf van een elektronenstraalbuis met een in-lijn elektronenkanon Is; figuur 2 een aanzicht in doorsnede zoals gezien van bovenaf van een in-lijn elektronenkanon in overeenstemming met de uitvinding is; 40 figuur 3 een schematisch aanzicht in perspectief van het uitgevonden elektronenkanon is, dat elektronenbanen van een bundel laat zien; _figuur 4 een straiendiaqram is. dat elektronenoptische configuratie van de hoofdlens illustreert; _ figuur 5 een aanzicht in perspectief van een elektronenbundel tussen de hoofdlens en het scherm is; figuur 6A tot en met figuur 6D de structuur van het eerste rooster laten zien; 45 figuur 7 een aanzicht in perspectief van een elektronenbundel tussen het eerste rooster en de hoofdlens is; figuur 8A en figuur 8B de structuur van één rooster in de hoofdlens laten zien.

Verwijzend naar figuur 1 en figuur 2 is het elektronenkanon EG typisch in de hals 3 van een elektronen-50 siraalbuis 4 gemonteerd, die eveneens een trechter 5 en voorpaneel 6 heeft. Het elektronenkanon EG omvat een triodesectie 1 en hoofdlens 2. De triodesectie 1 wekt drie elektronenbundels 7 op, die door de hoofdlens 2 zo worden gefocusseerd, dat ze bij een schaduwmasker 9 convergeren om drie stippen 8 te vormen op rode, blauwe en groene fosforstroken (die niet specifiek als zodanig zijn geïllustreerd) die zijn bekleed op de binnenzijde van het voorpaneel 6. Afgetast over het voorpaneel 6 in een rasterpatroon door 55 een afbuigsysteem DS brengen de bundels 7 een beeld tot stand door uitzending van licht vanaf de rode, blauwe en groene fosforstroken. In de volgende beschrijving zal naar het voorpaneel 6 met het schaduwmasker 9 als het scherm worden verwezen.

194286 2

De triodesectie 1 omvat drie kathodes 10, een eerste rooster 12 met drie openingen 14, en een tweede rooster 16 met drie openingen 18. De kathodes 10 liggen horizontaal in lijn; figuur 2 toont ze bijvoorbeeld zoals van bovenaf gezien. De openingen 14 en 18 liggen in lijn met de kathodes 10.

De kathodes zijn bekende inrichtingen met interne verwarmingsspoelen, die in de tekening niet zijn 5 getoond, en die thermionische emissie van elektronen veroorzaken. Vanaf elke kathode 10 uitgezonden elektroden lopen door overeenkomstige openingen 14 en 18 in het eerste rooster 12 en tweede rooster 16. Ofschoon elektronen vanaf de kathodes in alle richtingen worden uitgezonden, begrenst een elektrische potentiaal die aan het eerste rooster 12 wordt aangelegd en lager is dan de elektrische potentiaal van de kathodes 10 de elektronen vanaf elke kathode tot een tamelijk krappe bundel die convergeert naar een 10 overgangspunt dat bijvoorbeeld tussen het eerste rooster 12 en tweede rooster 16 is gelegen. Een potentiaal die aan het tweede rooster 16 wordt aangelegd en hoger is dan de potentiaal van de kathodes versnelt dan de elektronen naar de hoofdlens 2.

Het eerste rooster 12 is zo ingericht, dat overgang optreedt op verschillende punten in afhankelijkheid van of de elektronenbundel 7 verticaal of horizontaal wordt bekeken. Dit zal tetter gedetailleerder worden 15 getoond.

De hoofdlens 2 is een tweepotentialenelektronenlens die elke elektronenbundel 7 focusseert om een beeld van het overgangspunt op bij benadering de plaats van de stip 8 te vormen. De hoofdlens 2 omvat een derde rooster 20 met een middenopening 21 en twee zij-openingen 22, en een vierde rooster 24 met een middenopening 25 en twee zij-openingen 26. Een positieve focusseringspotentiaal wordt aan het derde 20 rooster 20 aangelegd. Een hogere positieve anodepotentiaal wordt aan het vierde rooster 24 aangelegd.

Bovendien worden voorfocusseringslenzen tussen het tweede rooster 16 en het derde rooster 20 gevormd dankzij het potentiaalverschil daartussen, in het bijzonder door de openingen 18 van het tweede rooster 16 en openingen 71 en 72 van het derde rooster 20.

Evenals een optische lens heeft de hoofdlens 2 een brandpuntsafstand die kan worden ingesteld door 25 het veranderen van de focusseringspotentiaal. De hoofdlens 2 is bovendien ontworpen om astigmatisch te zijn; dat wil zeggen dat deze verschillende verticale en horizontale brandpuntsafstanden heeft, waarbij de verticale brandpuntsafstand in dit geval kleiner is dan de horizontale brandpuntsafstand. De mate van astigmatisme kan worden uitgedrukt door een grootheid die het astigma wordt genoemd, dat als volgt is gedefinieerd. Laat Epv de focusseringspotentiaal zijn, die is vereist voor optimale focussering in de verticale 30 richting, en laat de focusseringspotentiaal zijn, die is vereist voor optimale focussering in de horizontale richting. Het astigma is het verschil tussen deze potentialen: astigma: = EFH - Epy

In het onderhavige elektronenkanon is het astigma van de hoofdiens bij voorkeur-150 volt tot en met -300 volt 35 Figuur 3 is een aanzicht in perspectief dat de drie kathodes 10, een deel van het eerste rooster 12 met zijn drie openingen 14, een deel van het tweede rooster 16 met zijn drie openingen 18, het derde rooster 20 met zijn centrale opening 21 en twee zij-openingen 22, en het vierde rooster 24 met zijn centrale opening 25 en twee zij-openingen 26 laat zien. Elektronenbanen voor een van de drie etektronenbundels zijn eveneens getoond. Baan 28 is voor een elektron aan de verticale omtrek van de bundel; baan 29 Is voor 40 een elektron aan de horizontale omtrek. In figuur 3 geven de refentiesymbolen ”H” en ”V” respectievelijk "horizontale richting” en "verticale richting” aan.

Zoals in de tekening kan worden gezien, zijn de openingen 14 in het eerste rooster 12 zo ontworpen, dat horizontale overgang voor verticale overgang optreedt, d.w.z. op een positie die verder weg ligt van de hoofdlens dan de verticale overgang. Bovendien is de emittantie (een maat voor de neiging van de bundel 45 om te divergeren) groter in de horizontale richting dan in de verticale richting, zodat de bundel een elliptische doorsnede heeft, die langwerpig in de horizontale richting is.

Na door het derde rooster 20 en het vierde rooster 24 in de hoofdlens 2 te zijn gefocusseerd, wordt de elektronenbundel door het afbuigsysteem DS afgebogen. Ofschoon afbuiging feitelijk na de hoofdlens 2 plaatsvindt, d.w.z. op een positie die dichter bij het voorpaneel 6 ligt, kan voor doeleinden van wiskundige 50 analyse het zo worden beschouwd, dat afbuiging abrupt op een vlak plaatsvindt, waarnaar wordt verwezen als het afbuigmidden, dat binnen de hoofdlens 2 is geplaatst.

Afgebogen banen zijn voor twee gevallen getoond: een geval van nulafbuiging, waarin de bundel bij het midden van het scherm terechtkomt, en een geval van maximale afbuiging, waarin de bundel aan de kant van het scherm terechtkomt. De verschillende brandpuntsafstanden kunnen worden gezien in de banen voor 55 het maximale afbuigingsgeval. In dit geval is het brandpunt in de horizontale richting in het vlak van het scherm geplaatst. In de verticale richting is de bundel overgefocusseerd, waarbij het brandpunt voor het scherm optreedt, d.w.z. voordat de elektronenbundel het scherm bereikt, maar aangezien de bundel om te 3 194286 beginnen een afgeplatte elliptische doorsnede had, is het resultaat een in hoofdzaak ronde stip op het scherm.

De elektronenoptica van de hoofdlens 2 is in de vorm van een stralendiagram in figuur 4 geïllustreerd.

De stip 8 op het scherm kan aan de rechterzijde van dit diagram worden gezien. De doorsnede 30 van de 5 elektronenbundel in de hoofdlens kan bovenaan het diagram worden gezien. De symbolen fv en fh geven de verticale en horizontale brandpuntsafstanden van de hoofdlens aan. Deze zijn de afstanden waarop een invallende bundel van evenwijdige stralen (elektronen) zou worden gefocusseerd in de verticale en horizontale richtingen. Zoals hierboven is gezegd, is fv kleiner dan fh.

De invallende bundel van stralen in kwestie is niet evenwijdig, maar omvat elektronen die vanaf de 10 feitelijke overgangspunten divergeren. In werkelijkheid volgen de elektronen geen rechte banen vanaf de feitelijke overgangspunten naar de hoofdlens. Het is echter mogelijk om de elektronen te beschouwen als lopende in rechte banen vanaf de virtuele overgangspunten die de virtuele objectpunten vormen (d.w.z. objectpunt zoals gezien vanaf de hoofdlens). Tengevolge van de configuratie van het eerste rooster is het feitelijke verticale objectpunt dichter bij de hoofdlens gelegen dan het feitelijke horizontale objectpunt, en is 15 daardoor het virtuele verticale objectpunt 32 in figuur 4 dichter bij de hoofdlens gelegen dan het virtuele horizontale objectpunt 34. De virtuele verticale en horizontale objectpunten 32 en 34 liggen verder weg van de hoofdlens dan de feitelijke verticale en horizontale overgangspunten, en kunnen achter de oppervlakken van de kathodes aanwezig zijn, zoals in figuur 3 is getoond.

De objecten of het beeld bij de virtuele overgangspunten hebben zekere afmetingen in hun respectieve 20 richtingen, zoals door korte lijnsegmenten is vertegenwoordigd, en zoals in de tekening is aangegeven. Het object op het virtuele verticale overgangspunt 32 is korter dan het object op het virtuele horizontale overgangspunt 34; dit is een gevolg van de kleinere verticale emittantie.

Figuur 4 laat stralen 36 zien, die de banen van drie elektronen vertegenwoordigen, die vanaf een buitenste uiteinde van het object op het virtuele verticale overgangspunt 32 divergeren, en stralen 38 die de 25 banen van drie elektronen vertegenwoordigen, die vanaf een buitenste uiteinde van het object op het virtuele horizontale overgangspunt 34 divergeren. Omdat het virtuele verticale objectpunt 32 dichter bij de hoofdlens ligt, dienen de drie stralen 36 te neigen op een grotere afstand te fbcusseren dan de drie stralen 38. Aangezien echter fv korter dan fh is, wordt deze tendens tegengewerkt en worden de stralen 36 en de stralen 38 beide in het vlak van het scherm gefocusseerd. Bovendien worden ze, ofschoon de stralen 36 en 30 38 hun oorsprong op verschillende afstanden van de elektronen optische as 39 vinden, op in hoofdzaak identieke afstanden van de as gefocusseerd, zodat de stip 8 op het scherm in hoofdzaak cirkelvormig is.

Figuur 5 is een aanzicht in perspectief dat de doorsnede 30 van een elektronenbundel 7 in de hoofdlens, banen 28 en 29 van elektronen aan de verticale en horizontale kanten van de bundel, en de op het scherm gevormde stip 8 illustreert. De betrekkelijk kleine verticale diameter DSMv van de doorsnede 30 in de 35 hoofdlens blokkeert afbuigingsdefocusseringseffecten, waardoor ongewenste zweemstaarten worden onderdrukt. De kleine verticale diameter DSv van de stip 8 op het scherm resulteert In verbeterde verticale resolutie.

Specifieker wordt de diameter DSM (diametergrootte in de hoofdlens) van de elektronenbundel op het afbuigingsmidden gereduceerd in de verticale richting (DSMv), waardoor deze minder vatbaar voor 40 afbuigingsaberratie-effecten wordt gemaakt, en wordt de diameter DS (diametergrootte) van de elektronen-bundelstlp op het scherm gereduceerd in de verticale richting (DSv), waardoor de resolutie in het midden _ van het scherm wordt vergroot, waardoor goede resolutie in alle gebieden van het scherm wordt verkregen.

Figuur 6A tot en met figuur 6D laten de structuur van een de voorkeur hebbende uitvoeringsvorm van het eerste rooster 12 zien.

45 Figuur 6A laat een aanzicht in doorsnede zoals gezien vanaf de zijkant zien. Het eerste rooster 12 omvat een voorste elektrodeplaal 40 die is gericht naar het tweede rooster 16, en een achterste elektrodeplaat 42 die is gericht naar de kathodes 10. De voorste elektrodeplaat 40 is voorzien van drie verticaal langwerpige openingen 44. De achterste elektrodeplaat 42 is voorzien van drie horizontaal langwerpige openingen 46.

Een opening 44 is de voorste elektrodeplaat 40 en een opening 46 in de achterste elektrodeplaat 42 50 vormen in combinatie een van de openingen 14, die in figuur 2 en figuur 3 zijn aangegeven.

Figuur 6B laat het eerste rooster 12 zoals gezien vanaf de voorzijde zien, d.w.z. zoals gezien vanaf de zijde van de hoofdlens. De opening 44 in de voorste elektrodeplaat 46 heeft de vorm van een verticale sleuf met afgeronde einden, met een verticale afmeting die voldoende groter is dan die van de opening 46 in de achterste elektrodeplaat. Als resultaat wordt een vierpotige lens gevormd, die vóórziet in primair horizontale 55 breking tussen het eerste rooster 12 en het tweede rooster. Het is deze configuratie van de opening 44 in de voorste elektrodeplaat 40 die het horizontale objectpunt verder terugplaatst dan het verticaal objectpunt, zoals gezien vanaf de hoofdlens.

194286 4

Figuur 6C laat het eerste rooster 12 zoals gezien van de achterkant zien, d.w.z. vanaf de zijde van de kathodes. De opening 46 in de achterste elektrodeplaat 42 heeft de vorm van een rechthoekige sleuf met een horizontale afmeting die gelijk is aan die van de opening 44 in de voorste elektrodeplaat. Als resultaat van de sleufvorm wordt een vierpotige lens gevormd die primair voorziet in verticale breking tussen het 5 eerste rooster 12 en de kathode. Dat de verticale emittantie van de elektronenbundel kleiner is dan de horizontale emittantie is een gevolg van de vorm van deze opening 46.

Figuur 6D laat het eerste rooster 12 en een van zijn drie openingen met betrekking tot een van de kathodes 10 zien.

De verticale en horizontale emittanties en de plaatsen van de virtuele verticale en horizontale overgangs-10 punten kunnen worden ingesteld door geschikte selectie van de hoogte-, breedte- en diepte-afmetingen van de openingen 44 en 46 in figuur 6A tot en met figuur 6D. De uitvinding is natuurlijk niet beperkt tot de specifieke in figuur 6A tot en met figuur 6D getoonde structuur; andere structuren die hetzelfde resultaat geven, kunnen in plaats daarvan worden gebruikt.

Figuur 7 is een aanzicht in perspectief van het eerste rooster 12 dat een bundelopening en de banen 28 15 en 29 van de elektronen laat zien, die de verticale en horizontale begrenzingen van de bundel bepalen. Deze figuur illustreert dat de positie van de horizontale overgang dichter bij het eerste rooster 12 ligt dan de positie van de verticale overgang. De elliptische doorsnede van de bundel kan worden toegeschreven aan het feit dat de breedte van de bundel bij het verticale overgangspunt groter te dan de hoogte van de bundel bij het horizontale overgangspunt. Dit kan op zijn beurt worden toegeschreven aan de gecombineerde 20 afmetingen van de openingen 44 en 46.

Figuur 8A en figuur 8B zijn vereenvoudigde schema’s die de structuur van een deel van een voorbeeld van het derde rooster 20 zoals gezien van de zijde van het vierde rooster 24 laten zien.

Verwijzend naar figuur 8A omvat het derde rooster 20 een buisvormig gedeelte 50 met een horizontaal langwerpige doorsnede, een platte plaat 52, en een ringvormige kap 54, eveneens met een horizontaal 25 langwerpige doorsnede. De platte plaat 52 is verbonden met een voorste einde van het buisvormig gedeelte 50, d.w.z. dat einde dat verder weg ligt van de kathodes, en is voorzien van de centrale opening 21 en zij-openingen 22. De ringvormige kap 54 strekt zich vanaf het voorste einde van het buisvormig gedeelte 50 naar het vierde rooster 24 uit. Deze kan een deel omvatten, dat is gevormd van een verlenging van het buisvormig gedeelte 50, of kan zijn vergroot, zodat de breedte en hoogte ervan groter zijn dan die van het 30 buisvormig gedeelte 50. Zoals in figuur 2 is te zien, heeft de kap 54 een naar binnen gebogen einde 54a. Dergelijke details zijn niet in figuur 8A getoond. De afmetingen van de ringvormige kap 54 kunnen worden ingesteld om het astigma van de hoofdlens te sturen.

Verwijzend naar figuur 8B heeft de middenopening 21 de vorm van een verticaal langwerpig ellips, waarbij de verticale diameter Cv de horizontale diameter Ch overschrijdt. De omtrek van de zij-openingen 35 22 is halfcirkelvormig aan de zijde die weg vanaf het midden is gericht met straal Sr. Aan de zijde die tegenover het midden ligt, heeft de omtrek van de zij-openingen 22 de vorm van een verticaal langwerpig ellips zoals de tegenoverliggende omtrek van de centrale opening 21. Dat wil zeggen dat de omtrek een semi-grote as Sr heeft, die zich verticaal uitstrekt, en een semi-kleine Sh die zich horizontaal uitstrekL

De openingen 21 en 22 in de platte plaat 52 van het derde rooster 20 zijn bij voorkeur zo groot als ze 40 kunnen worden gemaakt zónder interferentie tussen de door deze openingen gevormde elektronenlenzen te veroorzaken. Dit is de reden voor de elliptische vorm van de centrale opening 21 en de naar binnen gerichte helften van de zij-openingen 22.

Zoals te zien in figuur 2 heeft het derde rooster 20 eveneens een tweede platte plaat 53 die is verbonden met een achterste einde van het buisvormige gedeelte 50, d.w.z. dat einde dat dichter bij de kathodes ligt, 45 en te voorzien van openingen 71 en 72 die in lijn liggen met de openingen 21 en 22. De openingen 71 en 72 zijn cirkelvormig, zodat ze in combinatie met de cirkelvormige openingen 18 van het tweede rooster 16 voorfocusseringslenzen vormen, die geen vierpolige karakteristieken hebben en identieke breking in de horizontale en verticale richtingen geven.

Het vierde rooster 24 omvat gelijksoortigerwijze een buisvormig gedeelte 80 met een horizontaal 50 langwerpige doorsnede die gelijksoortig is aan de platte plaat 52 en een ringvormige kap 84, eveneens met een horizontale langwerpige doorsnede die gelijksoortig is aan die van de ringvormige kap 54. De platte plaat 82 is verbonden met het achterste einde van het buisvormig gedeelte 80 en is voorzien van de centrale opening 25 en zij-openingen 26 die vormen hebben die gelijksoortig zijn aan de overeenkomstige openingen 21 en 22 in de platte plaat 52 in het derde rooster 20. De ringvormige kap 84 strekt zich vanaf 55 het achterste einde van het buisvormige gedeelte 80 uit naar het derde rooster 20, zodat de kappen 84 en 24 naar elkaar toe zijn gericht De kap 80 kan een deel omvatten, dat is gevormd van een verlenging van het buisvormig gedeelte 80, of kan zijn vergroot, zodat de breedte en hoogte ervan groter zijn dan die van

Claims (2)

5 194286 het buisvormige gedeelte 80. Zoals in figuur 2 is te zien, heelt de kap 84 een naar binnen gebogen einde 84a. De afmetingen van de ringvormige kap 84 kunnen worden ingesteld om het astigma van de hoofdlens te sturen. De platte plaat 62, de kap 84, en een deel van het buisvormig gedeelte 80 naburig aan deze onderdelen 5 hebben een configuratie die in hoofdzaak een spiegelbeeld is van de platte plaat 52 en de kap 54 en een deel van het buisvormig onderdeel 50 naburig aan deze onderdelen. Het vierde rooster 24 heeft eveneens een tweede platte plaat 83 die op een positie die ligt tussen het achterste einde en het voorste einde vein het buisvormig gedeelte 80 met het buisvormig gedeelte 80 is verbonden. De tweede platte plaat 83 is voorzien van openingen 85 en 86 die overeenkomen met de 10 openingen 25 en 26. Op zichzelf kunnen noch het eerste rooster 12 dat in figuur 6A tot en met figuur 6D is geïllustreerd, noch de hoofdlens 2 die in figuur 3 en figuur 7 is geïllustreerd bevredigende convergentie verschaffen, maar wanneer ze worden gecombineerd, is het resultaat een kleine, in hoofdzaak ronde stip die scherp in alle gebieden van het scherm is gefocusseerd en voorziet in hogere totale resolutie, in het bijzonder verticale 15 resolutie, dan bestaande elektronenbundelontwerpen doen. Het zal duidelijk zijn dat het in de tekening getoonde elektronenkanon op verschillende manieren kan worden gemodificeerd zonder buiten de geest van strekking van de onderhavige uitvinding te komen. Verdere roosters kunnen bijvoorbeeld aan de hoofdlens worden toegevoegd om een driepotentiaienlens-, vierpotentialenlens- of hogere orde lensconfiguratie te verkrijgen, vooropgesteld dat de verticale brandpunts* 20 afstand korter blijft dan de horizontale brandpuntsafstand. In overeenstemming met de onderhavige uitvinding, zoals zij hierboven is beschreven, is de afbuig· vervorming van het automatische convergentiesysteem van een in-lijn elektronenbron zodanig ingericht, dat de vorm van de elektronenbundels bij het afbuigingsmidden horizontaal is verlengd en de brandpuntsafstand in de verticale richting korter is dan de brandpuntsafstand in de horizontale richting. Een effect is een in-lijn 25 elektronenkanon, waarin de verticale convergentiefunctie van het magnetische speldenkussenveld is gereduceerd, vatbaarheid voor afbuigingsaberratie is gereduceerd, optimale föcussering kan worden verwezenlijkt in alle gebieden van het scherm en hoge resolutie kan worden verwezenlijkt. 30 Conclusies

1. In-lijn elektronenkanon voor een kleurenelektronenstraalbuis, omvattende een triodesectie voor het opwekken van drie elektronenbundels die elk een verticaal objectpunt, een horizontaal objectpunt, een verticale emittantie en een horizontale emittantie hebben, en een hoofdlens die een verticale brandpuntsaf-35 stand en een horizontale brandpuntsafstand heeft voor het convergeren van de drie elektronenbundels in responsie op een aangelegde focusseringspotentiaal, waarbij voor elk van de drie elektronenbundels de verticale emittantie kleiner is dan de horizontale emittantie, met het kenmerk, dat voor elk van de drie elektronenbundels het horizontale objectpunt verder van de hoofdlens af ligt dan het verticale objectpunt, en de verticale brandpuntsafstand kleiner Is dan horizontale brandpuntsafstand.

2. Elektronenkanon volgens conclusie 1, waarbij de triodesectie drie kathodes voor het uitzenden van elektronen omvat, een eerste rooster dat drie openingen heeft voor het doorlaten van elektronen vanaf __respectieve kathodes, en een tweede rooster dat drie openingen heeft voor het doorlaten van elektronen vanaf respectieve kathodes, waarbij het eerste rooster tussen het tweede rooster en de drie~kathödësis aangebracht, en waarbij de openingen in het eerste rooster zijn geconfigureerd om eerste vierpolige lenzen 45 te vormen, die voorzien in primair verticale breking tussen het eerste rooster en de kathodes, en tweede vierpolige lenzen die primair voorzien in horizontale breking tussen het eerste rooster en het tweede rooster, en waarbij elk van de openingen in het eerste rooster een horizontaal langwerpig gedeelte omvat, dat is gericht naar een van de kathodes, en een verticaal langwerpig gedeelte, dat is gericht naar het tweede rooster, waarbij het verticaal langwerpig gedeelte het horizontaal langwerpig gedeelte in hoogte overschrijdt, 50 en waarbij de hoofdiens een derde rooster omvat, waaraan de focusseringspotentiaal wordt aangelegd, en een vierde rooster, waaraan een potentiaal wordt aangelegd, die de focusseringspotentiaal overschrijdt, waarbij het derde rooster is aangebracht tussen het tweede rooster en het vierde rooster, waarbij het derde rooster een buisvormig gedeelte met een horizontaal langwerpige doorsnede heeft, en waarbij het vierde rooster een buisvormig gedeelte met een horizontaal langwerpige doorsnede heeft, een platte plaat die 55 verbonden is met een achterste einde van het buisvormig gedeelte dat is gericht naar het derde rooster en is voorzien van één centrale opening en twee zij-openingen voor het doorlaten van elektronen vanaf respectieve kathodes, gekenmerkt door een platte plaat die is verbonden met een voorste einde van het 194286 6 buisvormig gedeelte dat ligt tegenover het vierde rooster, en is voorzien van één centrale opening en twee zij-openingen voor het doorlaten van elektronen vanaf respectieve kathodes, en een ringvormige kap met een horizontaal langwerpige doorsnede die zich vanaf het voorste einde van het buisvormige gedeelte uitstrekt naar het vierde rooster en een ringvormige kap met een horizontaal langwerpige doorsnede die 5 zich uitstrekt vanaf het achterste einde van het buisvormig gedeelte naar het vierde rooster, en waarbij de ringvormige kap van het derde rooster en de ringvormige kap van het vierde rooster naar elkaar toe zijn gericht Hierbij 8 bladen tekening